Η 28η Νοεμβρίου, θα μείνει στην μνήμη μου ως η ημέρα που πέθανε το μικροαστικό όνειρο του μέσου συμπολίτη μου και μαζί όλες οι βεβαιότητες των νεοελλήνων. Που πίστευαν πως πάντα θα ζούσαμε καλά και βολεμένα. Οι πρώτοι 20.000 δημόσιοι υπάλληλοι αποχαιρέτησαν σήμερα τα ζεστά γραφεία τους, πρώτα θύματα του μέτρου της εργασιακής εφεδρείας. Θα ακολουθήσουν και άλλοι. Σε όλες τις βαθμίδες του δημόσιου τομέα. Παλιά, λέγαμε για το τέρας της γραφειοκρατίας, εκείνο το άγνωστο πλάσμα που βασάνισε ανελέητα τον Γιόζεφ Κ. στην Δίκη του Κάφκα. Τώρα που αυτό το τέρας αποδυναμώνεται σιγά-σιγά, κανείς δεν είναι χαρούμενος. Απορώ γιατί, αλλά καταλαβαίνω πως όπως όλοι οι θάνατοι, έτσι και αυτός προκαλεί την σχετική λύπη.
Την ίδια στιγμή, οι μισθοί των άλλοτε ισχυρών δημοσίων υπαλλήλων, μειώνονται δραματικά. Σύντομα, αν δεν έχει ήδη συμβεί,αυτή δεν θα είναι και πολύ συμφέρουσα δουλειά. Αυτό που κάποτε φάνταζε ιδανικό, σήμερα είναι χωρίς προοπτική. Μερικοί, χαίρονται με αυτή την εξέλιξη. Ίσως οι περισσότεροι, επειδή οι ίδιοι δεν βολεύτηκαν ποτέ και τώρα έχουν ηρεμήσει, βλέπεις, δεν είναι οι μόνοι που θα πέσουν στον γκρεμό. Ακούς γύρω σου να μιλάνε για αυτό. Δεν έχουν καταλάβει πως ζούμε το τέλος όλων των δεδομένων, όλων των βεβαιοτήτων που μας οδήγησαν στην απραξία και την απάθεια ως λαό και πως οι επιπτώσεις θα είναι μεγάλες για όλους. Αυτή η Ελλάδα δυστυχώς ακόμη δεν έχει πεθάνει.
Ετικέτες
0 σχόλια: