tag:blogger.com,1999:blog-28414479895177934422024-03-13T22:20:57.621+02:00witnessfree.blogspot.comeyewitnesshttp://www.blogger.com/profile/08391177847697160512noreply@blogger.comBlogger1862125tag:blogger.com,1999:blog-2841447989517793442.post-2692070190709739832013-02-05T22:17:00.000+02:002013-02-05T22:17:02.981+02:00αόρατος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiptRHrhHObV2j2Tk7berbFbomB8TKPLdrbTelRN-DMhuVM7-QRDEpQ3UpmGBrGhmFfL2X3YE6gA8gX2_AUc0D5AjlNqYOO7nUDIxOr5Qb558XLhpUEnPB7K0POhluQ8ivejKN6BDcEdD0/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiptRHrhHObV2j2Tk7berbFbomB8TKPLdrbTelRN-DMhuVM7-QRDEpQ3UpmGBrGhmFfL2X3YE6gA8gX2_AUc0D5AjlNqYOO7nUDIxOr5Qb558XLhpUEnPB7K0POhluQ8ivejKN6BDcEdD0/s400/images.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="background-color: white; color: #222222; font-family: 'GFS Didot', 'Courier New', Courier, 'Lucida Sans Typewriter', 'Lucida Typewriter', monospace; font-size: 13px; line-height: 17px;">
μεσογείων, κάνω δεξιά να μπω στην αγία παρασκευή και έχει μπάτσους / κάνω τον κύκλο της πλατείας και έχει και στην άλλη γωνία μπάτσους / σταματάω λίγο πιο κάτω, κλείνω τα μάτια μου και βλέπω πάλι μπάτσους / σε κάθε γωνία του μυαλού μου είναι εκεί και παραφυλάνε / κάνω περίεργες, ελικοειδείς σκέψεις για να τους αποφύγω</div>
<a name='more'></a> / σκέφτομαι τον γκάντι να πουλάει ποπ-κορν στην παραλιακή και να’σου στην γωνία της σκέψης τέσσερις δελτάδες με το σεριφογαμημένο ύφος τους να με κοιτάνε.<br />
<div style="background-color: white; color: #222222; font-family: 'GFS Didot', 'Courier New', Courier, 'Lucida Sans Typewriter', 'Lucida Typewriter', monospace; font-size: 13px; line-height: 17px;">
θυμάμαι στον “νευρικό εραστή” που ένας μπάτσος ζήτησε από τον γούντι άλεν το δίπλωμα του / το έβγαλε λοιπόν ο γούντι άλεν από την τσέπη του, το έκανε κομματάκια και είπε “συγνώμη κύριε, αλλά έχω σοβαρό πρόβλημα με την εξουσία” / θέλω να πάω έξω από ένα αστυνομικό τμήμα να τους πω: “σας γαμάω και εσάς και το ύφος σας” και πριν προλάβουν να με πιάσουν να κόψω τον εαυτό μου σε κομματάκια, να με πετάξω μέσα σε έναν υπόνομο και από τους σωλήνες να μπω μέσα στο τουαλέτα του τμήματος και να γράψω στους τοίχους με σκατά “έχω πρόβλημα με την εξουσία” και την ίδια στιγμή να ξεπροβάλλουν μέσα από την λεκάνη οι διώκτες μου και εγώ να τραβήξω το καζανάκι.</div>
<div style="background-color: white; color: #222222; font-family: 'GFS Didot', 'Courier New', Courier, 'Lucida Sans Typewriter', 'Lucida Typewriter', monospace; font-size: 13px; line-height: 17px;">
μια και λέω για τουαλέτες, υπάρχει αυτή η φωτογραφία που είναι τραβηγμένη μέσα σε τουαλέτα και σε έναν τοίχο κάποιος έχει γράψει “οι μπάτσοι είναι παντού αλλά ο έρωτας μας κάνει αόρατους” / όχι ρε, δεν το θέλω τον έρωτα που μας κάνει αόρατους / τον έρωτα που μας κάνει ατρόμητους θέλω / να τον χέσω τον έρωτα που με εξαφανίζει / θέλω να είμαι εδώ / γιατί στην πραγματικότητα τον δεκέμβρη του 2008 ήμουν αόρατος.</div>
<div style="background-color: white; color: #222222; font-family: 'GFS Didot', 'Courier New', Courier, 'Lucida Sans Typewriter', 'Lucida Typewriter', monospace; font-size: 13px; line-height: 17px;">
χθες σε ένα κρεσέντο συναισθηματισμού γράφανε όλοι στο τουίτερ “ήμουν κι εγώ φίλος του αλέξανδρου γρηγορόπουλου. ήμουν εκεί το 2008” αλλά δεν ήμουν ακριβώς εκεί / ήμουν αόρατος / το 2008 ήμουν 36 χρονών και απλά τριγυρνούσα μέσα στα συντρίμμια με μια άγρια χαρά / δεν έβαλα το χέρι μου, δεν βοήθησα να αλλάξει ολοκληρωτικά η πόλη μου, να επανασυσταθεί, να χτυπήσω στο μπλέντερ τα μυαλά αυτών που την διοικούν μαζί με σπασμένες κεραίες τηλεόρασης / δεν πήγα στα σπίτια των φοβισμένων να τους πάρω από το χέρι να τους βγάλω έξω στα οδοφράγματα και να τους πω “μην φοβάστε, αυτή είναι η αλήθεια” / αρχίδια έκανα / τίποτα δεν έκανα / Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΕΑΝ ΕΚΑΝΑ, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ / γιαυτό με κοιτάει έτσι στην φωτογραφία ο νίκος ρωμανός / ναι εμένα κοιτάει, γιατί αν απ’τους μπάτσους μπορείς να γίνεις αόρατος<br />από<br />αυτό<br />το βλέμμα<br />δεν μπορείς.</div>
<div style="background-color: white; color: #222222; font-family: 'GFS Didot', 'Courier New', Courier, 'Lucida Sans Typewriter', 'Lucida Typewriter', monospace; font-size: 13px; line-height: 17px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white;">
<span style="color: #222222; font-family: GFS Didot, Courier New, Courier, Lucida Sans Typewriter, Lucida Typewriter, monospace; font-size: x-small;"><span style="line-height: 17px;"><a href="http://combustions.tumblr.com/">http://combustions.tumblr.com/</a></span></span></div>
<div>
<br /></div>
</div>
eyewitnesshttp://www.blogger.com/profile/08391177847697160512noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2841447989517793442.post-59065207115061606962013-02-03T20:13:00.001+02:002013-02-03T20:13:46.602+02:00Απειλές εναντίον του UNFOLLOW <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOmP1sgejcHO6wtPwZKQ7wZmaw_bkjyafXnHnAliEjsbOAltnEYd3Up0Mc_uI-N2BcZbQcTBdnyyFkfUbyaIi4lt3LZH1Umf_UNXOhNWnLRDLJ75ZS9VM8I93ZBHBXmaqkB1xaPszgD2Y/s1600/images+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="207" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOmP1sgejcHO6wtPwZKQ7wZmaw_bkjyafXnHnAliEjsbOAltnEYd3Up0Mc_uI-N2BcZbQcTBdnyyFkfUbyaIi4lt3LZH1Umf_UNXOhNWnLRDLJ75ZS9VM8I93ZBHBXmaqkB1xaPszgD2Y/s400/images+%25281%2529.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="color: #0000ee;">Τηλεφώνημα με απειλές κατά της ζωής συντάκτη μας δεχτήκαμε χθες στα γραφεία του περιοδικού από συστηθέντα ως Δημήτρη Μελισσανίδη και αριθμό τηλεφώνου καταχωρημένο στην Aegean Oil, μετά τη δημοσίευση του ρεπορτάζ στο UNFOLLOW 14 για το λαθρεμπόριο ναυτιλιακού πετρελαίου.</span></div>
<a name='more'></a><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="color: #0000ee;">Στις 31 Ιανουαρίου κυκλοφόρησε το 14ο τεύχος του περιοδικού UNFOLLOW (Φεβρουάριος 2013), όπου δημοσιεύουμε βασικό ρεπορτάζ για το λαθρεμπόριο ναυτιλιακού πετρελαίου, με τίτλο εξωφύλλου «Λαθρεμπόριο: Θα σπάσει ο νόμος της σιωπής για την Aegean Oil του Δ. Μελισσανίδη και τα ΕΛΠΕ του Σ. Λάτση;».</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="color: #0000ee;">Την επομένη, 1η Φεβρουαρίου, στις 19.50, δεχτήκαμε τηλεφώνημα στα γραφεία του περιοδικού από τον αριθμό 210 4586000, στο οποίο ο καλών ζήτησε να μιλήσει με τον συντάκτη του ρεπορτάζ Λευτέρη Χαραλαμπόπουλο, συστήθηκε ως Δημήτρης Μελισσανίδης και ζήτησε εξηγήσεις για το δημοσίευμα.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="color: #0000ee;">Ο συντάκτης μας συνομίλησε μαζί του σε ανοικτή ακρόαση, παρουσία δύο ακόμη συντακτών του περιοδικού. Ο συστηθείς ως Δ. Μελισσανίδης απείλησε το περιοδικό και τον συντάκτη με αγωγή. Ο συντάκτης του απάντησε ότι ασφαλώς μπορεί να πράξει όπως νομίζει.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="color: #0000ee;">Στη συνέχεια, παρά την προσπάθεια του συντάκτη μας να συνομιλήσει σε ήπιο τόνο, ο καλών ως Δ. Μελισσανίδης απείλησε τη ζωή του και ό,τι υπάρχει γύρω από αυτόν. Από τα 20 λεπτά που διήρκεσε το τηλεφώνημα, τα μισά περίπου αναλώθηκαν σε απειλές προς τον συντάκτη.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="color: #0000ee;">Μέρος όσων είπε ο συστηθείς ως Δ. Μελισσανίδης, τα οποία κατέγραψε ο συντάκτης παρουσία των δύο ακόμη συντακτών του περιοδικού, έχει ως εξής:</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="color: #0000ee;">«Θα μπορούσα να στείλω να σε σκοτώσουν χωρίς να σ’ έχω προειδοποιήσει. Αλλά είμαι άντρας και θα βάλω να σε τινάξουν στον αέρα την ώρα που κοιμάσαι. Θα βάλω να σε σκοτώσουν, εσένα, τη γυναίκα σου, τα παιδιά σου και ό,τι άλλο έχεις».</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="color: #0000ee;">Όταν ο συντάκτης, σε στοιχειώδη αντίδραση αυτοπροστασίας, είπε στον συστηθέντα ως Δ. Μελισσανίδη ότι πρόκειται να καταγγελθεί το περιστατικό στις αρμόδιες αρχές και στον εισαγγελέα, απάντησε:</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="color: #0000ee;">«Θα σκίσω κι εσένα και τον εισαγγελέα. Εγώ δεν καταλαβαίνω τίποτα, είμαι ο Μελισσανίδης. Δεν θα μπορείς να κοιμηθείς. Δεν θα μπορείς να κυκλοφορείς, θα γίνω ο εφιάλτης σου. Ο φόβος μου θα σε καταδιώκει παντού. Εγώ είμαι ο Μελισσανίδης και δεν σηκώνω. Θα έρθουν στο σπίτι και την ώρα που κοιμάσαι θα σε τινάξουν στον αέρα. Εγώ έχω μάθει να μιλάω με μεγάλους δημοσιογράφους. Εψαξα για σένα και θα σε σκίσω».</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="color: #0000ee;">Όταν ο συντάκτης μας τον ρώτησε αν μεγάλους δημοσιογράφους θεωρεί αυτούς που παίζουν το δικό του παιχνίδι και κάνουν δημόσιες σχέσεις, ο συστηθείς ως Δ. Μελισσανίδης απάντησε:</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="color: #0000ee;">«Θέλω να μου τα πεις αυτά με το πιστόλι στον κρόταφο».</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="color: #0000ee;">Η αναζήτηση στο διαδίκτυο για το πού είναι καταχωρημένος ο αριθμός τηλεφώνου που κάλεσε στα γραφεία του UNFOLLOW, έδωσε αποτέλεσμα:</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="color: #0000ee;">«AEGEAN OIL SA (Μελισσανίδης Δημήτριος) Βιομηχανία και Εμπορία Πετρελαιοειδών - Κεντρικά Γραφεία».</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="color: #0000ee;">Σύμφωνα με το 11888 του ΟΤΕ, ο ίδιος αριθμός ανήκει στις εταιρείες «AEGEAN AGENCY Εμπόριο Πετρελαίου», «AEGEAN BUNKERING SERVICES Εμπόριο Πετρελαίου», «AEGEAN MARINE PETROLEUM Εμπόριο Πετρελαίου», «AEGEAN OIL Εμπόριο Πετρελαίου» και «AEGEAN SHIPPING MANAGEMENT Εμπόριο Πετρελαίου». Όλες με διεύθυνση Ακτή Κονδύλη 10, Πειραιάς, 18545.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="color: #0000ee;">Κατόπιν τούτων:</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="color: #0000ee;">Πρώτον, το περιοδικό UNFOLLOW συνεχίζει αταλάντευτα την πορεία του.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="color: #0000ee;">Δεύτερον, μετά τις πρωτοφανείς απειλές εναντίον της ζωής του συντάκτη μας, δηλώνουμε ότι στο εξής για οτιδήποτε θέσει σε κίνδυνο τη ζωή ή την σωματική ακεραιότητα του συντάκτη μας ή άλλων συντακτών μας ή των οικείων τους, θα θεωρήσουμε υπεύθυνο τον συστηθέντα ως Δ. Μελισσανίδη.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="color: #0000ee;">Τρίτον, καλούμε τις αρμόδιες αρχές να πράξουν το καθήκον τους.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="color: #0000ee;">Τέταρτον, ζητούμε τη συμπαράσταση κάθε δημοσιογράφου με συνείδηση. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="color: #0000ee;">Πέμπτον, καλούμε τις ενώσεις Τύπου να πάρουν θέση για το γεγονός και να κάνουν ό,τι χρειαστεί, ώστε η δημοσιογραφία να μην φιμώνεται.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="color: #0000ee;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="background-color: #edf2f7; color: #525c66; font-family: Georgia, serif; font-size: 14px; line-height: 20px; text-align: start;">(Σημείωση του πιτσιρίκου: Παρακαλώ όλους τους φίλους που έχουν μπλογκ και σάιτ, και όλους τους φίλους αναγνώστες να διαδώσουν την είδηση της απειλής κατά του συντάκτη του Unfollow. Τα παραδοσιακά ΜΜΕ δεν πρόκειται να το κάνουν για ευνόητους λόγους. Ευχαριστώ.)</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="background-color: #edf2f7; color: #525c66; font-family: Georgia, serif; font-size: 14px; line-height: 20px; text-align: start;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="background-color: #edf2f7; font-size: 14px; line-height: 20px; text-align: start;"><span style="color: #525c66; font-family: Georgia, serif;">http://pitsirikos.net</span></span></div>
</div>
eyewitnesshttp://www.blogger.com/profile/08391177847697160512noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2841447989517793442.post-45257265845782037602012-11-02T01:56:00.001+02:002012-11-02T01:56:26.224+02:00Καμιά φορά...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjECfPm_bc-4uBOap8QKB9m0qC4-ROobr1GBaFBtOsqXLdb57WRd6Ev8oe1WtyaMyPyiylQMzehZcrvEQ_hIyeJ3hyBExNHkBHHriZpFDA_bOXmKYOevFb3MAWs2GiSaayr5F_3T-U7aZs/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="277" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjECfPm_bc-4uBOap8QKB9m0qC4-ROobr1GBaFBtOsqXLdb57WRd6Ev8oe1WtyaMyPyiylQMzehZcrvEQ_hIyeJ3hyBExNHkBHHriZpFDA_bOXmKYOevFb3MAWs2GiSaayr5F_3T-U7aZs/s400/images.jpg" width="400" /></a></div>
Ένας μήνας. Ένας χρόνος. Δύο. Τρεις. Καμιά φορά ψάχνω στο τηλέφωνο το νούμερό σου. Καμιά φορά σηκώνω το τηλέφωνο νομίζοντας ότι είσαι εσύ. Καμιά φορά περπατάω κάτω από το σπίτι σου και κοιτάω ψηλά, στο μπαλκόνι, να δω αν με περιμένεις όπως τότε. Καμιά φορά στέκομαι στο μπαλκόνι περιμένοντας να σε δω. Καμιά φορά μου λείπουν τα γεμιστά σου.<br />
<a name='more'></a>Καμιά φορά θέλω να σου μιλήσω για να μου πεις πως βράζουν τα μακαρόνια. Καμιά φορά περιμένω να σε δω να κάθεσαι στην καφετέρια στην πλατεία πίνοντας ουίσκι με πάγο και μπόλικο νερό. Καμιά φορά βγαίνω έξω και πίνω ουίσκι με πάγο και μπόλικο νερό. Καμιά φορά περνάω έξω από την τράπεζα και θέλω να μπω μέσα, να καθίσω στο γραφείο σου και να μου παραγγείλεις τυρόπιτα και χυμό. Καμιά φορά κάθομαι στο γραφείο και παραγγέλνω τυρόπιτα και χυμό. Καμιά φορά περιμένω στην πόρτα για να σε βοηθήσω με τις σακούλες από το σουπερμάρκετ. Καμιά φορά δεν μπορώ να σηκώσω τις σακούλες από το σουπερμάρκετ. Καμιά φορά σε θυμάμαι να γελάς. Καμιά φορά γελάω. Καμιά φορά κάθομαι στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου και περιμένω να σε δω να καθίσεις μπροστά για να σου πω να αλλάξεις τον σταθμό στο ραδιόφωνο. Καμιά φορά αλλάζω συνέχεια σταθμούς στο ραδιόφωνο σε όλη την διαδρομή. Καμιά φορά μου λείπεις. Καμιά φορά μου λείπεις. Καμιά φορά κοιτούν τις φωτογραφίες σου και μου λένε ότι μοιάζουμε. Καμιά φορά τα μάτια μου κλαίνε όπως και τα δικά σου.<br />
<br />
Δεν περνάω από την Αλεξάνδρας ποτέ, το ξέρεις; Κι ύστερα όλη αυτή η Κυψέλη που σε πήρε κι έμεινα εγώ στην Κεφαλληνίας να ιδρώνω, Νοέμβρη μήνα, μέχρι να φτάσω στο αυτοκίνητο. Στην Πατησίων δεν στρίβω ποτέ στην εστία. Δρόμοι ολόκληροι έχουν χαθεί από τον χάρτη, αναγκάζομαι να κάνω κύκλους στην Αθήνα για να μην ξυπνήσουν οι φωτογραφίες και με τρακάρουν.<br />
<br />
Δεν είναι που σε θυμήθηκα απόψε. Είναι που ακόμα με κουβαλάς μέσα σου.<br />
<br />
<a href="http://taxamenaepeisodia.wordpress.com/2012/09/23/%CE%BA%CE%B1%CE%BC%CE%B9%CE%AC-%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC/">taxamenaepeisodia</a></div>
eyewitnesshttp://www.blogger.com/profile/08391177847697160512noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2841447989517793442.post-85703373206410810832012-10-30T21:44:00.000+02:002012-10-30T21:44:04.465+02:00Βαξεβάνης στον Guardian<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjobfgMhvK6c-csmdKE9o3IeZg17dAigbSlz9RYphVLPc2UqOEg9NnpPJpcjVeDA4NrI9GTg6KL342Wo1-xMijimqO0dsHKHoubTKkmizpYLhK_ZktcsqvLDiHPwhqHpF0q8Ur4AqYCqY/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="221" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjobfgMhvK6c-csmdKE9o3IeZg17dAigbSlz9RYphVLPc2UqOEg9NnpPJpcjVeDA4NrI9GTg6KL342Wo1-xMijimqO0dsHKHoubTKkmizpYLhK_ZktcsqvLDiHPwhqHpF0q8Ur4AqYCqY/s400/images.jpg" width="400" /></a></div>
«Όσους περισσότερους νόμους έχει μια χώρα, τόσο πιο διεφθαρμένη είναι» έλεγε ο Ρωμαίος Τάκιτος. Η Ελλάδα έχει αρκετούς νόμους. Τόσους ώστε η διαφθορά να αισθάνεται ασφαλής. Μια κλειστή ομάδα εξουσίας παρανομεί, στη συνέχεια ψηφίζει νόμους για να νομιμοποιήσει τις παρανομίες, αυτοαμνηστεύεται και στη συνέχεια δεν υπάρχουν μέσα ενημέρωσης ώστε να αποκαλύψουν το τι πραγματικά συμβαίνει.<br />
<a name='more'></a><br />
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, η περιπέτεια ενός ανεξάρτητου περιοδικού, του HOT DOC, που είναι και προσωπική μου, είναι θέμα σε ολόκληρο τον κόσμο. Όχι όμως και στα εγχώρια μέσα. Πριν από μερικούς μήνες, το REUTERS και ο βρετανικός Tύπος, αποκάλυψαν σκάνδαλα των ελληνικών Τραπεζών. Τα ελληνικά ΜΜΕ, δεν έγραψαν τίποτα. Στη θέση που έπρεπε να είναι τα ρεπορτάζ των αποκαλύψεων, ήταν οι πληρωμένες διαφημίσεις από αυτούς που έριξαν έξω τις ελληνικές τράπεζες.<br />
Η υπόθεση «Λαγκάρντ» στην Ελλάδα δεν είναι παρά η βίαιη έκφραση όλου αυτού. Το 2010 η κυρία Λαγκάρντ παρέδωσε στον υπουργό Οικονομικών της Ελλάδας Γ. Παπακωνσταντίνου λίστα με αυτούς που διατηρούσαν λογαριασμούς στο εξωτερικό. Κάποιοι από αυτούς είχαν καταθέσεις μαύρου χρήματος. Η λίστα χάθηκε. Δεν αποτέλεσε ποτέ αντικείμενο έρευνας. Ο έλληνας υπουργός την παρέδωσε στον επόμενο, τον Ευάγγελο Βενιζέλο και αυτός κάπου την έχασε, σαν να επρόκειτο για λαθραίο CD μουσικής που αγόρασε από κάποιον πλανόδιο.<br />
Επί 2 χρόνια η πολιτική ζωή στην Ελλάδα δηλητηριάστηκε με ονοματολόγια ανθρώπων που πιθανολογούνταν ως καταθέτες Ελβετίας. Πολιτικοί και οικονομικοί εκβιασμοί γίνονταν στα σκοτεινά δωμάτια μιας διεφθαρμένης εξουσίας. Μέσα σε αυτό το κλίμα το HOT DOC δημοσίευσε 2059, χωρίς καταθέσεις ή προσωπικά στοιχεία.<br />
Και τότε η εξουσία θυμήθηκε τον εαυτό της. Τον πιο υποκριτικό εαυτό της. Αυταπάγγελτα η εισαγγελία της Αθήνας κινήθηκε και διέταξε την αυτόφωρη σύλληψη του γράφοντα. Την επιχείρηση επιλήφθηκε η Κρατική Ασφάλεια. Ο νόμος για τα προσωπικά δεδομένα ήταν το κατηγορητήριο. Στην πραγματικότητα δεν υπήρχαν προσωπικά δεδομένα. Απλώς το δεδομένο ότι κάποιοι άνθρωποι έχουν λογαριασμό σε κάποια τράπεζα. Δεν υπήρξε ούτε ο ισχυρισμός για ενοχή αυτών των ανθρώπων. Απλώς η επίκληση για έρευνα.<br />
Οι συναλλαγές με τις τράπεζες είναι δημόσιες δεν γίνονται με κουκούλες. Άρα δεν είναι η ύπαρξη λογαριασμού σε τράπεζα προσωπικό δεδομένο. Αντιθέτως είναι το ποσό ή το είδος της συναλλαγής. Επίσης στην Ελλάδα οι Τράπεζες στέλνουν φακέλους με τα λογότυπά τους, στους οποίους εσωκλείουν την κίνηση των λογαριασμών, άρα δηλώνουν την σχέση με τον πελάτη. Παρ όλα αυτά η δημοσιοποίηση μιας λίστας που απλώς είχε ονόματα και ζητούσε διερεύνηση, χαρακτηρίστηκε προσωπικό δεδομένο.<br />
Μερικές μέρες πριν, η μεγαλύτερη εφημερίδα της Ελλάδας είχε δημοσιεύσει ονόματα ελλήνων καλλιτεχνών δίπλα στις φορολογικές τους δηλώσεις. Πλήρης παράδοση προσωπικών δεδομένων. Η εισαγγελία δεν έκανε καμία κίνηση. Δεν έδωσε εντολή να ασκηθεί κάποια δίωξη.<br />
Στους μύθους της αρχαίας Ελλάδας η Δικαιοσύνη εμφανίζεται τυφλή. Στην σύγχρονη Ελλάδα απλώς κλείνει το μάτι με νόημα σε κάποιους. Η μελέτη της λίστας Λαγκάρντ είναι αποκαλυπτική. Εκδότες, επιχειρηματίες, εφοπλιστές, όλο το σύστημα της εξουσίας εμφανίζεται να έχει βγάλει χρήματα στο εξωτερικό. Και είναι στοιχεία μόνο από μίας μόνο τράπεζας. Την ίδια ώρα στην Ελλάδα, άνθρωποι ψάχνουν για φαί στα σκουπίδια.<br />
Αυτό που στο μυαλό των ανθρώπων ήταν μια πιθανολόγηση, από τη δημοσίευση της λίστας γίνεται πραγματικότητα. Την Ελλάδα της κρίσης δεν την έφτιαξαν όλοι. Και την κρίση δεν την πληρώνουν όλοι. Το κλειστό και διεφθαρμένο σύστημα εξουσίας, προσπαθεί να διασωθεί εμφανιζόμενο να καταβάλει προσπάθειες να σώσει την Ελλάδα. Στην πραγματικότητα οξύνει της αντιθέσεις της ,την ώρα που αυτή παραπαίει πάνω από τον γκρεμό.<br />
Αν στην Βίβλο οι αμαρτωλοί «διυλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν την κάμηλο», στην Ελλάδα η αμαρτωλή εξουσία, διυλίζει συντάξεις και καταπίνει λίστες. Φυσικά για να τις εξαφανίσει. Αυτές με τους φίλους, τους γνωστούς, τους ευνοημένους και τους ομοτράπεζους.<br />
Στη χώρα που μας αρέσει να λέμε πως γέννησε τη Δημοκρατία, η Δημοκρατία έχει καταντήσει ένα υβρίδιο θερμοκηπίου. Αυτοί που την χειρίζονται φροντίζουν να εμφανίζουν ως Δημοκρατία το δικαίωμα ψήφου και την αναιρούν με τον τρόπο που χρησιμοποιούν αυτό το δικαίωμα που τους παρέχει η ψήφος. Και η Δικαιοσύνη δυστυχώς παραμένει η παράνομη ερωμένη της πολιτικής.<br />
<br />
<a href="http://www.koutipandoras.gr/?p=27931">koutipandoras.gr</a><br />
<a href="http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2012/oct/30/greece-democracy-hot-doc-lagarde-list">guardian.co.uk</a><br />
</div>
eyewitnesshttp://www.blogger.com/profile/08391177847697160512noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2841447989517793442.post-41786877458925496942012-10-21T22:15:00.001+03:002012-10-21T22:15:03.233+03:00This.Is.Greece<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi82cu5UlpQBxDDGF2uahSaqabQCUR3ToR0oDpErqzW6I9oegev6qZIVeM7q2RW8tv4fIvF6mFQydnFoe-o5GLFW6v_BpyE6bn99sR1R7ZYpRtIgDzqh-ZnAtEp028raINWXsx_8Jxla5A/s1600/tumblr_maxa9dVWG01r5lbrso1_1280.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="286" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi82cu5UlpQBxDDGF2uahSaqabQCUR3ToR0oDpErqzW6I9oegev6qZIVeM7q2RW8tv4fIvF6mFQydnFoe-o5GLFW6v_BpyE6bn99sR1R7ZYpRtIgDzqh-ZnAtEp028raINWXsx_8Jxla5A/s400/tumblr_maxa9dVWG01r5lbrso1_1280.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="background-color: white; color: #202020; font-family: Georgia; font-size: 14px; line-height: 22.383333206176758px;">αυτός, από την άλλη, δεν συνελήφθη...</span><br />
<a name='more'></a> στο <a href="http://failgreece.tumblr.com/">failgreece.tumblr.com</a></div>
eyewitnesshttp://www.blogger.com/profile/08391177847697160512noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2841447989517793442.post-84955991276355049602012-10-15T10:33:00.001+03:002012-10-15T10:33:35.625+03:00Στη μικρή Κολομβία της Μεσογείου...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgm1Rd-hCA9HbLZvSfpZh2dTGAE2pBEEKqgWSkZ8oP8GcHYsEngS1ZPVJxgusOFmQqth6X8a6Um0RAneEh2SEiCDMhjlS02mcsflha2n-mZ1qJPwTYoycG5bt5xPzpRWabaoQxCighF5Og/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgm1Rd-hCA9HbLZvSfpZh2dTGAE2pBEEKqgWSkZ8oP8GcHYsEngS1ZPVJxgusOFmQqth6X8a6Um0RAneEh2SEiCDMhjlS02mcsflha2n-mZ1qJPwTYoycG5bt5xPzpRWabaoQxCighF5Og/s400/images.jpg" width="400" /></a></div>
Στο Μεντεγίν, αρχές Οκτώβρη, έκανε ακόμα αποπνικτική ζέστη. Σήκωσε το ποτήρι για την πρόποση. Ο Α. ήταν χαρούμενος, είχε αγοράσει 2 βιλίτσες στο Πόρτο Χέλι δίπλα στον Γουλανδρή, με 30.000 ευρώ τη μία. Άμα ξέρεις να βρίσκεις τις ευκαιρίες, χαμογέλασε. Ο Β. είχε μόλις αγοράσει ένα διώροφο 350 τετραγωνικών στην Κηφισίας με 140.000 ευρώ και ένα μπιζουδάκι 140 τετραγωνικών στο Κολωνάκι με 90 χιλιάδες. Δεν μπόρεσα ν’ αντισταθώ, ψιθύρισε, ήταν ευκαιρίες.<br />
<a name='more'></a><br />
Τώρα τα ακίνητά του έφτασαν τα 45, κοίταζε τον Α. συγκαταβατικά, ήξερε ότι το σκορ του ήταν 23. Εσύ είσαι όμως ακόμα υπουργός, του είπε στ’ αυτί, έχεις μέλλον. Γέλασαν. Ο Γ. τους κοίταζε με ζήλια. Μαζί ήταν στη νεολαία, μαζί στα αμφιθέατρα, γρήγορη εξέλιξη για όλους. Για μερικούς πιο γρήγορη. Κι αυτός προσπαθούσε. Αγόραζε ακίνητα με δάνεια από την τράπεζα του Δ. Έπειτα του τα νοίκιαζε για καταστήματα της Τραπέζης με ενοίκιο όσο το ποσόν της δόσης. Γέμιζε το Ε9 χωρίς επενδύσεις, όλα νόμιμα και ηθικά. Ο άγιος, ρε μάγκες, είναι ακόμα Κορυδαλλό; ρώτησε. Μην τον λυπάσαι αυτόν, γέλασαν, έχει τον Αρσένιο, έτσι που έχει γίνει το σωφρονιστικό κατάστημα Λέσχη Μπίλντεμπεργκ, έχουν αναλάβει επενδυτικοί σύμβουλοι της πτέρυγας και κονομάνε. Η συμπρωτεύουσα έχει πρόβλημα πάντως, σοβαρεύει, πρέπει να το κοιτάξουμε. Ο νομάρχης καθαιρέθηκε, ο πρώην δήμαρχος κατηγορούμενος για υπεξαίρεση 51 εκατομμυρίων και οι παπάδες, γαμώ το φελέκι μου, ασχολούνται με την πεολειχία. Ποιος θα κοιτάζει τις δουλειές;<br />
<br />
Ο Δ. είναι σκυθρωπός, ανησυχεί λίγο, ξένα πρακτορεία έχουν αρχίσει να χώνουν τη μύτη τους στις δουλειές μας. Δεν μας έφταναν οι δικοί μας κίλερς, μονολογεί, έχουμε και το Ρόιτερς. Ο Ε. κυκλοφορεί στο κελί με τις πιτζάμες. Πολιτική σκευωρία, φωνάζει μες στη νύχτα και τους ταράζει όλους. Πρέπει να σπάσεις τη σιωπή σου, τον συμβουλεύει με νόημα ο δικηγόρος της οικογένειας, το οφείλεις στην πατρίδα. Το μήνυμα ελήφθη. Ο Ζ. δημοσιεύει ένα νέο σκάνδαλο με ακίνητα, ξέπλυμα χρημάτων, φοροδιαφυγή, οφσορ, μίζες. Λίγους μήνες πριν στο φακό του φωτογράφου με τις χειροπέδες στον εισαγγελέα. Προσωρινά αποφυλακισθείς. Αν νομίζετε ότι θα μπω εγώ μέσα μόνος μου είστε γελασμένοι, μουρμουράει μόνος του και φωναχτά κάθε βράδυ σε πανελλήνια αποκαλυπτική μετάδοση.<br />
<br />
Η Επιτροπή Διαχείρισης Κρίσεων συνεδριάζει, αντιμετωπίζεις ένα σκάνδαλο με ένα άλλο. Τα φώτα της δημοσιότητας πρέπει να πέφτουν κάθε μέρα σε άλλο θέμα για να ξεχνιέται το προηγούμενο. <b>Η λίστα των 32, η λίστα των 36, η λίστα με τους 1.921 της Λανγκάρντ, η λίστα με τους 400 που αγόρασαν ακίνητα μεγάλης αξίας στο Λονδίνο, οι 1.700 που έβγαλαν εκατομμύρια πριν τις εκλογές, οι 3.000 που έβγαλαν στην Ελβετία πάνω από ένα εκατομμύριο ο καθένας, πραξικόπημα των ενόπλων δυνάμεων. Χρόνος διατήρησης της προσοχής του κοινού ένα 24ωρο. Κανείς δεν θυμάται το χτεσινό σκάνδαλο. Αν θέλεις να αποφύγεις τη διερεύνηση, μεγάλωνε τον κύκλο.</b> Οι 3.000 μεγαλοκαταθέτες, οι 53.000 που έβγαλαν έξω πάνω από 100.000. Αν χρειαστεί, θα προχωρήσουν σε όσους έχουν βγάλει έξω και λιγότερα από 100 χιλιάδες. Δηλαδή σε όλους τους Έλληνες. Αποστολή εξετελέσθη, καμία έρευνα δεν πρόκειται να γίνει ποτέ.<br />
<br />
Ο Η. από τη φυλακή στέλνει μηνύματα, δεν θα πάει έτσι σαν το σκυλί στ’ αμπέλι. Ένας απλός διαχειριστής ιερών χρημάτων ήταν, δεν θα τα πληρώσει όλα αυτός. Δυναμίτης στο αυτοκίνητο της ανακρίτριας, χειροβομβίδα πέρυσι στο σπίτι του ερευνητή της Τράπεζας Ελλάδος. Ποσοστά σε δημοσιογραφικούς οργανισμούς μένουν ορφανά, η εποποιία παίρνει τέλος. Ο επονομαζόμενος και άγιος Βασίλης του Τύπου. Τράπεζες αλλάζουν χέρια σιωπηλά. Στον υπόλοιπο κόσμο, όσοι έχουν λεφτά φτιάχνουν τράπεζες. Εδώ παίρνουν τράπεζες και κάνουν λεφτά. Επιχειρήσεις με τα λεφτά των καταθετών. Δάνεια στον πρόεδρο της τράπεζας και στις επιχειρήσεις του. Ο Θ. με ξενοδοχεία και ραδιόφωνα. Ο Ι. με εστιατόρια και ακίνητα στο όνομα των παιδιών του. Ο Κ. με καταθέσεις εκατομμυρίων στο εξωτερικό. Είναι οικογενειακές αποταμιεύσεις. Δάνεια στα κόμματα. Δάνεια τα κόμματα από τις κρατικές τράπεζες. Τράπεζες που χρεοκοπούν. Το ενεργητικό τους μεταβιβάζεται σε άλλες τράπεζες φιλικές, με κατανόηση, που δίνουν δάνεια. Το παθητικό τους μένει στο κράτος, θα το πληρώσει ο φορολογούμενος. Τα κομματικά δάνεια εξαφανίζονται.<br />
<br />
Κανάλια κλείνουν, χρέη εκατομμυρίων στην εφορία και τα ταμεία. Δεν τους τα είχε ζητήσει κανείς. Ο Λ. από τη φυλακή ανοίγει νέες εφημερίδες. Διαφημιστικές εταιρείες βάζουν λουκέτο και ξανανοίγουν με άλλο όνομα. Παίρνουν κρατικούς λογαριασμούς.<br />
Το νέο blog που στέλνει τροχιοδεικτικές βολές λέγεται Υμηττός. Πείτε του ότι θα έχει την τύχη του άλλου, προειδοποιούν οι Ν. και Μ. ενωμένοι μπροστά στον κίνδυνο. Τι τρομοκράτες εύκαιρους έχουμε αυτή τη βδομάδα; Όχι, όχι τα Μωρά στη Φωτιά, έχουν συλληφθεί στην Κύπρο για επιχειρηματικό συμβόλαιο θανάτου, άλλους να βρούμε. Καλά αυτό είναι το μόνο εύκολο, χα χα χα, χο χο χο.<br />
Μηνύματα αποστέλλονται μέσα από τις στήλες των εφημερίδων, ποτέ τόσα πολλά «μηνύματα» δεν έχουν δημοσιευτεί στον Τύπο.<br />
<br />
Αναρτήσεις στα site. Βαποράκια, ντίλερς, εκβιαστές. Ανώνυμα blogs με κρατική διαφήμιση. Καλή μπάζα, ζηλεύουν οι ανταγωνιστές, ανεβάζουν το ίδιο post και πηγαίνουν κι αυτοί στο ταμείο. Τα παίζουν όλα σε μπούκερ στην Ταϊλάνδη, άσο στο ημίχρονο, δύο τελικό. Συνεννοούνται μέσα από τον Κορυδαλλό με τους υπόδικους προέδρους. Οι ίδιες ΔΕΚΟ που πληρώνουν τα blogs, χρηματοδοτούν μετά τις ομάδες των προέδρων. Τα χρέη παραγράφονται. 18 ομάδες στο πρωτάθλημα. Το πιο συναρπαστικό της Ευρώπης. Έξω από το γήπεδο.<br />
<br />
Ιδιωτικά αεροπλάνα μεταφέρουν μαύρο χρήμα στο εξωτερικό. Τηλεοπτικά κανάλια στήνονται κάθε σεζόν με άλλο στόχο. Υποστηρίζουν τώρα νέα κόμματα, «αντισυστημικά», αγοράζουν προστασία. Εφημερίδες κυκλοφορούν κάθε που έρχονται εκλογές. Περιοδικά εκδίδονται για ορισμένο χρόνο, όσο κρατάει μια κρατική διαφημιστική καμπάνια, παγκόσμια πρωτοτυπία. Φόβος, προφυλάξεις, συνωμοτικοί κανόνες. Κυκλοφορούν 7-8 σούπερ κοριοί, όπως αυτός της ΕΥΠ. Για ιδιωτική χρήση. Όλοι παρακολουθούν όλους. Όλοι χρηματοδοτούν όλους. Οριζόντιες κοινοβουλευτικές ομάδες, οριζόντιες δικαστικές επιρροές. Αυτονομημένοι πυρήνες στο χώρο της δικαιοσύνης κάνουν ιδιωτικό παιχνίδι, πιέζουν και εκτελούν. Αυτονομημένες ομάδες πρακτόρων παρακολουθούν και εκβιάζουν. Διαρροές από τη δίωξη οικονομικού εγκλήματος. Είσαι μέσα στην επόμενη λίστα; Πρόσεχε. Ποτέ δεν ξέρεις. Επιλεκτικές διαρροές, επιλεκτική απονομή δικαιοσύνης, αρνησιδικία. Ξαφνικές αναχωρήσεις στο εξωτερικό. Κουμπάροι που γίνονται αδίστακτοι εχθροί.<br />
<br />
Δικηγόρος τους ο Ξ. πρώην βουλευτής. Καταδικασθείς για καταπάτηση και ιδιοποίηση ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου. Εφοπλιστές αγοραστές δημόσιας γης. Μπαίνουν και βγαίνουν στις μετοχικές συνθέσεις των ΜΜΕ. Συμμετέχουν σε αυξήσεις μετοχικών κεφαλαίων. Σταματάνε να πληρώνουν. Πρωτοσέλιδα. Ξαναπληρώνουν. Φοροδιαφυγή. Πρόστιμα. Επιτροπή κεφαλαιαγοράς. Επιτροπή ανταγωνισμού. Πρόστιμα. Έφεση. Κανένα πρόστιμο δεν καταλήγει στα ταμεία του κράτους. Οι λειτουργοί του κράτους γίνονται πλουσιότεροι. Μπράβοι. Κορίτσια. Ρώσοι μεγιστάνες αγοράζουν μια νύχτα με 37,5 χιλιάδες σε παπούτσια και φουστάνια. Η χώρα περιμένει τις επενδύσεις. Αυτές είναι οι μόνες επενδύσεις που μπορεί να περιμένει.<br />
<br />
Το σύστημα ισορροπεί σε ολοένα και χαμηλότερο επίπεδο. Τρίζει και καταρρέει. Πολιτική και μιντιακή τάξη, κρατικοδίαιτη ολιγαρχία, κρατική γραφειοκρατία, επιλεκτική δικαστική εξουσία, συμμορίες της νύχτας.<b> Το λούμπεν σύστημα εξουσίας αλληλοεξαρτώμενο, αλληλοεκβιαζόμενο, δεν μπορεί να κάνει την παραμικρή κίνηση. Εκτεθειμένη η μια ομάδα στην άλλη, κάθε κίνησή τους αλληλοεξουδετερώνεται.</b> <b>Η μικρή Κολομβία της Μεσογείου υποδέχεται το δυσκολότερο χειμώνα της ιστορίας της.</b><br />
<b><br /></b>
<a href="http://www.athensvoice.gr/the-paper/editors/%CF%86%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CF%82" rel="tag" style="background-color: white; color: #af0000; font-family: Tahoma; font-size: 11px; font-weight: bold; line-height: 16px; margin: 0px; padding: 0px;">Φώτης Γεωργελές</a><br />
</div>
eyewitnesshttp://www.blogger.com/profile/08391177847697160512noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2841447989517793442.post-23796486118169066432012-10-13T18:48:00.003+03:002012-10-13T18:48:54.394+03:00Ερωτευτείτε<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg69RuQcshqGBpTBXdsdCign8KcYbf0qn6NTCc1L1NYEDt7fbAoXYzOUaULUgUK9afiS8ciZOLduVHH03VQuhsGsG75C_xKfOzmV8ZQiCPpz73_duvldDE78FcHVvPtgxZnSRkMdymZsPQ/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="224" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg69RuQcshqGBpTBXdsdCign8KcYbf0qn6NTCc1L1NYEDt7fbAoXYzOUaULUgUK9afiS8ciZOLduVHH03VQuhsGsG75C_xKfOzmV8ZQiCPpz73_duvldDE78FcHVvPtgxZnSRkMdymZsPQ/s400/images.jpg" width="400" /></a></div>
Ερωτευτείτε αυτόν που έγραψε: «Το αληθές απόβαρον ενός ανθρώπου ισούται με τις αγάπες, τον οίκτο και την αηδία που ένιωσε στη ζωή. Δύο μεγάλες αδικίες εγνώρισα: την φτώχια και την ερωτική καταφρόνια.»<br />
<a name='more'></a><br />
Ερωτευτείτε τη διανόηση που δεν δέχεται να πρωταγωνιστήσει, που δεν βγαίνει το μεσημέρι στη ΝΕΤ, που δεν μπερδεύει την μετριοπάθεια με τις ίσες αποστάσεις και την εξαθλίωση με το αναπόφευκτο. Τη διανόηση που πολεμά το αναπόφευκτο, που παθιάζεται, που καίγεται από αγάπη και αγωνία, που βρίσκει τη θέση της όταν ανάβει η μάχη. <b>Τη διανόηση που φτύνει τον κόρφο της όταν την αποκαλείς διανόηση.</b><br />
<br />
Ερωτευτείτε τους τραγουδιστές που δεν πήγαν ποτέ στον Σπύρο Παπαδόπουλο, που δεν ήπιαν στην υγειά μας, που δεν γλέντησαν εκ μέρους μας ένα κάποιο Σάββατο. Ας πιούμε στην υγειά τους<br />
<br />
Αυτούς που τραγούδησαν το τίποτα δεν πάει χαμένο φτύνοντας το πιο πικρό σφίξιμο της καρδιάς τους.<br />
<br />
<b>Αυτούς που κλαίνε ξαφνικά και δίχως λόγο.</b><br />
<br />
Ερωτευτείτε τα καφενεία του Γκόρπα, τα μπαρ του καλοκαιριού, τα τραπεζάκια έξω, το τάβλι δύο γέρων έξω απ’ τα άδεια μαγαζιά τους, τα σουβλάκια στα σκαλάκια των πολυκατοικιών, τις μπύρες στα δύο και το κορίτσι που περνάει ρίχνοντας λοξές ματιές.<br />
<br />
Τα ξυπόλυτα κορίτσια, τα κορίτσια που δεν ποζάρουν, τα κορίτσια του Ιουλίου, των αόρατων νησιών, τα κορίτσια με τα αλατισμένα μαλλιά και την κόκκινη μύτη. Αυτά είναι ο πραγματικός κόσμος, η αλήθεια, το τέλος και η άκρη του νοήματος.<br />
<br />
<b>Τους αδύναμους. Δείτε.</b> Η κούτα του άστεγου, το στοίβαγμα του μετανάστη, η αναζήτηση φαγητού στα σκουπίδια, ο απλήρωτος λογαριασμός. Υπάρχουμε και για να αναποδογυρίσουμε αυτό το ασυνάρτητο σύμπαν.<br />
<br />
Ερωτευτείτε τους αυτόχειρες των χρόνων που ζούμε. Τρέξτε κοντά τους, απλώστε το χέρι, σταθείτε προσοχή. Αν δεν καταφέρετε να συγκρατήσετε το κορμί τους, πριν αυτό αιωρηθεί οριστικά και αμετάκλητα, κρεμαστείτε μαζί τους.<br />
<br />
Αυτόν που έγραψε πρώτος το <b>«οι μπάτσοι είναι παντού, αλλά ο έρωτας μας κάνει αόρατους» και αυτόν που το φωτογράφησε και αυτόν που το έκανε ριτουίτ και αυτόν που χαμογέλασε βλέποντάς το.</b><br />
<br />
Ερωτευτείτε την πληγή του κυνηγημένου ξένου. Το φόβο του ανθρώπου χωρίς χαρτιά. Τη μοναξιά του ανθρώπου που πέρασε μέσα απ’ τις νάρκες και τα κύματα, για να πέσει απ’ το λυσσασμένο μαχαίρι του φασίστα.<br />
<br />
Τους διαδηλωτές, που ανεβοκατεβαίνουν την Πανεπιστημίου, φωνάζοντας αλληλεγγύη, φωνάζοντας ελευθερία. Τις ομάδες σε γειτονιές και συνοικίες, που μαζεύουν ρούχα, που μαζεύουν φαγητά, ταινίες, υλικά και ανταλλάσσουν τα πάντα εκτός από χρήματα.<br />
<br />
Αυτούς που βαριούνται να μιλήσουν για τη δουλειά ή τα λεφτά. Αυτούς που σου λένε το αγαπημένο τους χρώμα, το τραγούδι της εφηβείας τους, που θυμούνται το πρώτο κορίτσι που φίλησαν με τρυφερότητα και αυτούς που, σαν τον Χόλντεν, όταν λένε καριέρα, εννοούν να προσέχουν τα παιδιά που παίζουν σε ένα τεράστιο γήπεδο κλοτσώντας μπάλες πάνω κάτω και τραγουδώντας στίχους χωρίς λόγια, μόνο λα λα λα.<br />
<br />
Τον Ντουρούτι, τον Ηλία Λάγιο και τον κλόουν του Μπελ. Τον Νίκο Καρούζο που πλήρωνε τα ποτά του με αυτοσχέδια ποιήματα σε χαρτοπετσέτες.<br />
<br />
<b>Ερωτευτείτε αυτούς που δεν κωλώνουν μπροστά στο ανέφικτο, αυτούς που πιστεύουν στα θαύματα που δεν έχουν εξήγηση, αλλά ούτε θρησκευτική προέλευση, αυτούς που αγαπούν τον ορθό λόγο επειδή υπηρετεί τον άνθρωπο και όχι το ανάποδο και αυτούς που δεν πίστεψαν σε οτιδήποτε ειπώθηκε οποτεδήποτε σε δελτίο ειδήσεων.</b><br />
<br />
Αυτούς που κολύμπησαν νύχτα μεθυσμένοι και αυτούς που πνίγηκαν επειδή δεν άντεξαν τη σκληρότητα του κόσμου.<br />
<br />
Ερωτευτείτε την φωνή του Αργύρη Μπακιρτζή, το «Θεέ μου μεγαλοδύναμε» και το παιδί που σφίγγει μια πέτρα στο χέρι, χωρίς να είναι σίγουρο ότι έχει δίκιο. Στα κρυφά, στη σιωπή, είμαστε σίγουροι ότι τουλάχιστον δεν έχει άδικο.<br />
<br />
Τον Χρήστο Βακαλόπουλο που έλεγε για τον Αύγουστο του Νίκου Παπάζογλου, «το τραγούδι δεν είναι ερωτικό, αλλά ερωτευμένο».<b> Μην δίνετε σημασία σε οτιδήποτε είναι ερωτικό, αλλά όχι ερωτευμένο.</b><br />
<br />
Την Άννα Καρίνα, την Μόνικα Βίτι, τη σερβιτόρα της διπλανής καφετέριας, την Ροζάριο Ντόσον και όλες τις γυναίκες που έχουν αίμα μπερδεμένο, αίμα που έρχεται από δύο ή τρεις ηπείρους.<br />
<br />
Ερωτευτείτε τον πατέρα κάποιου γαμπρού που με το τσιγάρο στο στόμα, μεθυσμένος, χορεύει το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας. Ερωτευτείτε το αχ Παναγιά μου, στο τέλος κάθε τέτοιας μουσικής.<br />
<br />
<b>Αυτόν που έγραψε, «μην αγαπάς τον πλησίον, αλλά πλησίασε τον αγαπώντα».</b><br />
<br />
Την πιο μικρή ελιά στην κοιλιά της, τον απογευματινό ύπνο κάτω απ’ το αρμυρίκι ή την καρυδιά, την πιο λεπτή ειρωνεία, το παγάκι, την παρέα που κλαίει γελώντας και τη βουβαμάρα του καταστρώματος της επιστροφής.<br />
<br />
Ερωτευτείτε το κορίτσι μου. Κάθε πρωί, κάθεται νυσταγμένη στην άκρη του κρεβατιού με γερμένους τους ώμους και τα χέρια να κρέμονται σαν τεράστιο εκκρεμές. Αυτή η εικόνα είναι η ασπίδα, η μολότοφ και το φωτόσπαθο που κρατάω στη χούφτα μου και με κάνει ιπτάμενο, απίθανο και ανήλικο.<br />
<br />
Ερωτευτείτε το κορίτσι που περνάει δίπλα σας εδώ και τώρα.<br />
<br />
<b>Ερωτευτείτε.</b><br />
<br />
to vytio<br />
</div>
eyewitnesshttp://www.blogger.com/profile/08391177847697160512noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2841447989517793442.post-57206652515507008982012-09-16T17:02:00.001+03:002012-09-16T17:02:10.848+03:00Δεν ήμουν...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiw0ys9WF9v26Qk2gjkycXyoRhS1KqDEoitjwQ6-oWFuV5BPez1dCiCalSY-S8Fdn0ndf-CKqo-KP9cH6-bRuAtHPCe9LPUUuC5fpllzXFr0jabNprzcw5BtphcEuD8pJrkNJM9a-XXMlM/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="269" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiw0ys9WF9v26Qk2gjkycXyoRhS1KqDEoitjwQ6-oWFuV5BPez1dCiCalSY-S8Fdn0ndf-CKqo-KP9cH6-bRuAtHPCe9LPUUuC5fpllzXFr0jabNprzcw5BtphcEuD8pJrkNJM9a-XXMlM/s400/images.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Θα σε πετύχω τυχαία στο δρόμο. Καλησπέρα, τί κάνεις; Όλα καλά; Σκατά, τα ίδια, αντέχουμε. Θα περπατήσουμε μαζί. Δεν ήμουν φτιαγμένος για αυτό, θα πεις.Δεν ήμουν φτιαγμένος να έρθω εδώ, να περπατήσω αυτούς τους δρόμους, να κοιτάξω αυτά τα πρόσωπα, να ζήσω αυτές τις μέρες. Δεν ήμουν φτιαγμένος να φοβάμαι μέσα στο τρένο, να απελπίζομαι στις κεντρικές λεωφόρους, να ελίσσομαι ανάμεσα στα πτώματα, να αποφεύγω τα απλωμένα χέρια, να παρατηρώ τα παραιτημένα πόδια.</div>
<a name='more'></a>Δεν ήμουν φτιαγμένος να ζήσω αυτά τα χρόνια, αυτές τις ουρές, αυτά τις αγωνίες, αυτές τις φτώχειες.Δεν ήμουν φτιαγμένος για αυτό, θα πεις και θα σκέφτεσαι τις φωτογραφίες κάποιων διακοπών, τότε που ήμαστε όλοι είκοσι και τίποτα δεν μπορούσε να πάει στραβά. Τίποτα δεν έμπαινε ανάμεσα στον εαυτό και την επιθυμία.<br /><br />Θα πεις. Ήμουν φτιαγμένος για εκείνη την μακρινή παραλία με την παράταιρη καντίνα, τις παγωμένες μπύρες και την πίτα κάτω απ’ το αρμυρίκι. Για αυτοσχέδιες συναυλίες, μυστήριες γυναίκες, σπιτικά ποτά, αγέραστα καφενεία και νυχτερινές μπάρες. Ήμουν φτιαγμένος για πρωινές βόλτες και σακούλες γεμάτες βιβλία. Για βραδινά μπάνια και κοφτές ντρίπλες.<br /><br />Οι ώμοι μου ήταν φτιαγμένοι για ένα σακίδιο που θα ξυπνούσε στη μία μεριά του κόσμου και θα κοιμόταν στην άλλη. Τα δάχτυλά μου ήταν φτιαγμένα για να γράφω εξυπνακίστικες ιστορίες και εντυπώσεις από απερίγραπτα τοπία. Το στόμα μου ήταν φτιαγμένο για να γελάει με φριχτά ανέκδοτα και να πίνει (άλλο) ένα τελευταίο κονιάκ και να φιλάει εξωτικούς λαιμούς, ξαπλωμένα χέρια και σεντονένια πόδια.<br /><br /><strong>Ήμουν φτιαγμένος να γνωρίσω τη δυστυχία του κόσμου ως μυθιστόρημα, κακιά ανάμνηση, μελαγχολική ταινία και δυσπρόφερτο πετίσιον.</strong><br />Τώρα κάνω βόλτες σε έρημους δρόμους πνιγμένους απ’ τα εκατοντάδες ενοικιάζεται. Γράμματα στοιβάζονται σε εισόδους, ζητιάνοι και πρεζάκια στοιβάζονται σε πεζοδρόμια, άνεργοι στοιβάζονται σε βιογραφικά, μετανάστες στοιβάζονται σε στρατόπεδα.<br /><br />Δεν ήμαστε φτιαγμένοι για να βαδίζουμε ατρόμητοι καταπάνω σε όλα τα ζόρια – λογαριασμοί, απολύσεις, ερημιές, μπάτσοι, φασίστες, βιβλιάρια υγείας. Εμείς υπολογίζαμε ότι θα κλαίγαμε μόνο από έρωτα και εθιμοτυπικά, σε μεγάλες αθλητικές νίκες και επετείους. Άντε πότε πότε κι ένας θάνατος. <br />
<br />
<strong>Εμείς υπολογίζαμε ότι θα διαβάζαμε τους θεωρητικούς για λόγους κουλτούρας και ότι θα τα βάζαμε με την υπερκατανάλωση, την αλλοτρίωση και άλλες έννοιες απ’ τις εκθέσεις ιδεών. Δεν περιμέναμε ότι πρέπει να βγάλουμε φωτιά απ’ τις λέξεις, ότι πρέπει να περπατήσουμε ξανά μαζί σε χαμένες απεργίες, ότι πρέπει να ηττηθούμε όπως οι άλλοι, αυτοί που κάποτε θαυμάζαμε. Δεν περιμέναμε ότι η ζωή θα μας ζητήσει το λόγο.</strong><br />Και τώρα, μείναμε να περπατάμε ανάμεσα στα λυσσασμένα για αίμα θύματα . Ο χαλασμός παντού γύρω. Ίσως κάναμε λάθος, ίσως ήμαστε αφελείς, ίσως συνοψίσαμε το όνειρο σε ότι χωρούσε στην αγοραστική μας δύναμη.<br /><br />Δεν ήμαστε φτιαγμένοι για αυτό, θα σου πω.<br /><br />Ύστερα, θα κοιτάξουμε τριγύρω, τους δρόμους που περπατήσαμε. Την Καραγιώργη Σερβίας, την Αιόλου, την Αθηνάς απ’ την Ομόνοια ως την Πλάκα. Περιφερόμενοι μετανάστες, μικρομάγαζα, βιοτεχνίες, παπατζήδες, διάσημα εμπορικά καταστήματα, ξεχασμένες κόκκινες σημαίες, πρεζάκια στην Κλαυθμώνος, στένσιλ “welcome to the dark side”, δυο τρία μπαράκια που κάποτε παραήπιες, το τμήμα στην κάθετη της Κολολοτρώνη – περνάς και φτύνεις πάντα – , η πλατεία Συντάγματος γεμάτη κόσμο μπερδεμένο, μαλόξ στα μάτια στην Πανεπιστημίου, Δεκέμβριος 2008 καθισμένος στην άσφαλτο – δίπλα σου περνάει ένας και στο πλακάτ η Κούνεβα, την άλλη την πιάνουν ξαφνικά τα κλάματα – βόλτες στη Σωκράτους να δεις με τα ίδια σου τα μάτια, οι μαύρες σου μαυρίζουν την ψυχή, ένοχος γιατί μόλις βγήκες από το πάλαι ποτέ «σόουλ», πεταχτά φιλιά, μια γριά με αίματα και μάσκα σε κάποια διαδήλωση, το μεταξουργείο καθημερινή πρωί, μια ρακή στο Γιλμάζ στα Εξάρχεια, το παρκάκι απέναντι καθώς φτιαχνόταν, τα σουβλάκια των Κούρδων στην Κάνιγγος, ένας Πακιστανός που σου λέει ευχαριστώ σαν τρελός για ένα δίευρω. <strong>Κοιτάξαμε την πόλη μας, τους δρόμους που περπατήσαμε.</strong><br /><br /><strong>Θα γυρίσεις με ένα θυμό, όλο χαμόγελο, και το τσιγάρο στο στόμα και θα μου πεις, μη φοβάσαι ρε. Από δω και πέρα, δεν είμαστε φτιαγμένοι για να μας παγώνει ο φόβος. Από δω και πέρα είμαστε φτιαγμένοι για να ζήσουμε.</strong><br />
<a href="http://tovytio/">tovytio</a></div>
eyewitnesshttp://www.blogger.com/profile/08391177847697160512noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2841447989517793442.post-83782468303377308162012-08-21T22:11:00.002+03:002012-08-21T22:11:55.793+03:00H Πάρος και ο Πάσσαρης...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDSFzYKKAC-z_GXnroIiwQWBgDNlHkVLSkvHnQVJxHGynDA4HhevFWftme2cDH8lQ0cKNzqoVtdgtO9muthXVFMvkwhZiOMgsAXt_DpheN_lcUj5PSo15ivKTaXs_SJ3R7MwThyphenhyphen1Q4UBY/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="298" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDSFzYKKAC-z_GXnroIiwQWBgDNlHkVLSkvHnQVJxHGynDA4HhevFWftme2cDH8lQ0cKNzqoVtdgtO9muthXVFMvkwhZiOMgsAXt_DpheN_lcUj5PSo15ivKTaXs_SJ3R7MwThyphenhyphen1Q4UBY/s400/images.jpg" width="400" /></a></div>
Δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στην Ελληνική Αστυνομία και στην ελληνική κυβέρνηση. Θα περιμένω να μιλήσει ο συλληφθείς για τη ληστεία της τράπεζας στην Πάρο που συνοδεύτηκε από την δολοφονία ενός οδηγού ταξί. Εν τω μεταξύ, όμως, θέλω να σχολιάσω κάτι που διάβασα στο μπλογκ του. Θέλω να σχολιάσω τον «θαυμασμό» του για τον Κώστα Πάσσαρη.<a name='more'></a>Αναφέροντας την επίδραση που είχαν πάνω του διάφορα πρόσωπα που απασχόλησαν το αστυνομικό ρεπορτάζ -και, κυρίως, τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων-, καταλήγει: «Βρήκα πιο ελκυστική, την λιγότερο υποκριτική, ηθική του Πάσσαρη. Ήμουνα νέος».<br /><br />Κι εγώ ήμουν νέος αλλά δεν βρήκα καθόλου ελκυστική την ηθική του Πάσσαρη.<br /><br />Όποιος θέλει να σκοτώνει, θα βρει πολλές δικαιολογίες για να το κάνει. Ο Πάσσαρης βρήκε πολλές.<br /><br />Όταν ο Πάσσαρης πυροβόλησε τους δυο αστυνομικούς του Τμήματος Μεταγωγών και τον σωφρονιστικό υπάλληλο στο Γενικό Κρατικό -την ημέρα που απέδρασε-, πυροβόλησε για να σκοτώσει. <strong>Διαφορετικά, θα τους πυροβολούσε στα πόδια.</strong><br /><br />Ο Πάσσαρης είπε πως δεν ήθελε να σκοτώσει τους δυο αστυνομικούς.<br /><br />Η δικαιολογία του Πάσσαρη ήταν πως ο ένας εκ των δυο αστυνομικών τράβηξε όπλο, ενώ για τον σωφρονιστικό υπάλληλο – τον οποίο επίσης πυροβόλησε και επέζησε- είπε πως δεν γνώριζε ότι δεν είχε όπλο πάνω του.<br /><br />Νωρίτερα, βέβαια, ο Πάσσαρης είχε πει ότι θα σκοτώσει αστυνομικούς για να εκδικηθεί για τον θάνατο δυο Ρουμάνων συνεργών του που σκοτώθηκαν σε ανταλλαγή πυροβολισμών με αστυνομικούς.<br /><br />Ο Πάσσαρης έλεγε ό,τι ήθελε -ανάλογα με την περίσταση- και κάποιοι τα έπαιρναν στα σοβαρά. Ήταν ένα τηλεοπτικό «είδωλο».<br /><br />Σαφώς, ο Πάσσαρης είχε πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια, ήταν δημιούργημα της ίδιας κοινωνίας στην οποία ζούμε όλοι μας, έχουμε ευθύνες όλοι για την πορεία του στη ζωή -και ένας εκληματολόγος θα μπορούσε να βρει εξηγήσεις και «δικαιολογίες» για την συμπεριφορά του-, αλλά δεν νιώθω καμία εκτίμηση για την «ηθική» του.<br /><br />Όσοι εκτιμούν τον Πάσσαρη ξεχνούν πως δεν ήταν μόνο οι «ηρωικές» συμπλοκές του με τους αστυνομικούς. Ο Πάσσαρης -μεταξύ άλλων- είχε χρησιμοποιήσει όπλο για να ληστέψει μια γυναίκα που πουλούσε φρούτα στον ηλεκτρικό σταθμό της Καλλιθέας. Πολύ ηρωική πράξη.<br /><br /><strong>Για να επιστρέψω στον συλληφθέντα για τη ληστεία της Πάρου, δεν καταλαβαίνω πως ένας άνθρωπος που μεγάλωσε στην εποχή του διαδικτύου -και μπορούσε να έχει πληροφορίες για όλους και για όλα- επιλέγει να «θαυμάζει» τον Πάσσαρη.</strong><br /><br />Πολλή τηλεόραση είδε αυτή η γενιά και της έκανε κακό. Σκλαβάκια του Ευαγγελάτου και του Κακαουνάκη. Μπορεί να τους θαυμάζουν κι αυτούς.<br /><br />Στη ληστεία της Πάρου, ένας οδηγός ταξί προσπάθησε να σταματήσει τους δράστες την ώρα της διαφυγής τους, αυτοί τον πυροβόλησαν και τον σκότωσαν.<br /><br />Δεν έχω καταλάβει -από αυτά που έχω διαβάσει στα διάφορα ρεπορτάζ -αν πυροβόλησε ένας ή περισσότεροι τον οδηγό ταξί αλλά οι σφαίρες τον βρήκαν στο κεφάλι. Τον πυροβόλησαν για να τον σκοτώσουν. Διαφορετικά, θα τον πυροβολούσαν στα πόδια.<br /><br />Συμφωνώ πως είναι ανόητο να προσπαθήσεις να σταματήσεις τους ληστές μιας τράπεζας, αν δεν είναι αυτή η δουλειά σου (που κι αυτή είναι μια ανόητη δουλειά). Εγώ, πάντως, δεν σκοπεύω να το κάνω.<br /><br />Δεν ξέρω, όμως, αν ο άτυχος οδηγός ταξί ήξερε πως είχαν ληστέψει τράπεζα. Δεν ήταν μέσα στην τράπεζα, ήταν έξω από αυτήν.<br /><br />Από την άλλη, διαβάζω πως κάποιος φώναξε ότι τα όπλα των ληστών είναι ψεύτικα. Αν αυτό συνέβη, αυτός που το φώναξε πρέπει να αισθάνεται τύψεις για πάντα.<br /><br />Ο οδηγός ταξί ζούσε σε μια μικρή νησιώτικη κοινωνία και, ίσως, πίστεψε πως κάποιος γνωστός του απειλείται. Στα νησιά, οι άνθρωποι γνωρίζονται μεταξύ τους και ένας οδηγός ταξί -λόγω επαγγέλματος- τους γνωρίζει όλους.<br /><br />Οπότε, σε αυτήν την περίπτωση, δεν είναι ένας «ψόφιος βλάκας» που θυσίασε τη ζωή του για μερικά χιλιάρικα που είχαν ληστευτεί από τράπεζα -όπως αναφέρουν σε κείμενό τους κάποιοι που δηλώνουν αναρχικοί- αλλά ένας καλός άνθρωπος που προσπάθησε να βοηθήσει έναν συνάνθρωπό του.<br /><br />Σε κάθε περίπτωση, μπορούσαν να τον πυροβολήσουν στα πόδια. Αυτοί τον πυροβόλησαν στο κεφάλι. Και ήταν άοπλος. Δολοφόνοι.<br /><br />Απ’ τον καιρό που τα όπλα είναι στο χέρι του καθενός, χάθηκαν οι μάγκες. Και έγινε μάγκας όποιος μπορεί να τραβήξει τη σκανδάλη.<br /><br />Δεν γνωρίζω αν ο συλληφθείς ήταν ένας από αυτούς που πήραν μέρος στη ληστεία της τράπεζας στην Πάρο, ούτε αν είχε συμμετοχή στη δολοφονία του οδηγού ταξί. Υποθέτω πως θα μάθουμε την αλήθεια σύντομα.<br /><br />Παρατηρώ τα τελευταία χρόνια πως πολλοί νέοι άνθρωποι <strong>δηλώνουν πως είναι αναρχικοί. Βέβαια, οι περισσότεροι δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει να είσαι αναρχικός. Πάντως, ο Πάσσαρης δεν ήταν αναρχικός. Ήταν δολοφόνος.</strong> Δημιούργημα της κοινωνίας μας μεν -και με δικές μας ευθύνες- αλλά δολοφόνος.<br /><br />Η ηθική, κοινωνική, πολιτιστική, πολιτική και οικονομική κατάρρευση της χώρας κάνει κάποιους να πιστεύουν πως δικαιολογούνται να κάνουν τα πάντα. Ακόμα και να σκοτώνουν περαστικούς.<br /><br /><strong>Δεν είναι έτσι. Αυτή είναι η λογική του μπάτσου. Οπότε, να μην λένε πως είναι αναρχικοί. Να λένε πως είναι αναρχόμπατσοι.</strong><br /><br /><strong>Ή αναρχικός θα είσαι ή δολοφόνος. Και τα δυο δεν γίνεται.</strong><br />
<br />
<strong>πιτσιρικος</strong><br />
<br /></div>
eyewitnesshttp://www.blogger.com/profile/08391177847697160512noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2841447989517793442.post-76563099846506450762012-08-05T10:48:00.002+03:002012-08-05T13:13:35.406+03:00Crave<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='400' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/WLCOeoswzIQ?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
Το 1998, ανέβηκε για πρώτη φορά το Crave, της Sarah Kane. Το 2001, η Bjork έγραψε το An Echo, A Stain, βασισμένο όλο σε αποσπάσματα και φράσεις του έργου<br />
<a name='more'></a><br />
Εγώ θέλω να κοιμάμαι πλάι σου…<br />
Και να σου κάνω τα ψώνια σου, και να σου κουβαλάω τις σακούλες σου,<br />
Και να σου λέω πόσο πολύ μου αρέσει να είμαι μαζί σου,<br />
Και να θέλω να παίζουμε κρυφτό,<br />
Και να σου δίνω τα ρούχα μου, και να σου λέω πόσο μ’ αρέσουν τα παπούτσια σου,<br />
Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να κάνεις μπάνιο,<br />
Και να σου τρίβω το σβέρκο σου,<br />
Και να σου φιλάω τα πόδια σου,<br />
Και να σου κρατάω το χέρι σου,<br />
Και να βγαίνουμε για φαγητό, και να μη με νοιάζει που θα μου τρως το δικό μου,<br />
Και να σου δακτυλογραφώ την αλληλογραφία σου, και να σου κουβαλάω τα ντοσιέ σου,<br />
Και να γελάω με την παράνοια σου,Και να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς, και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες, και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες, και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο,<br />
και να σε βγάζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι, και<br />
να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν,<br />
Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα,<br />
Και να σ’ αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα,<br />
Και να μην καταφέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο,<br />
Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ,<br />
Και να μη γελάω με τα αστεία σου, και να σε θέλω το πρωί αλλά να σ’ αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα.<br />
Και να φιλάω την πλάτη σου, και να χαϊδεύω το δέρμα σου.<br />
Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου, τα μάτια σου, τα χείλη σου, το λαιμό σου, το στήθος σου, <br />
<br />
Και να κάθομαι στις σκάλες και να καπνίζω, ώσπου να γυρίσει σπίτι ο διπλανός σου,<br />
Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να γυρίσεις σπίτι εσύ,<br />
Και να τρελαίνομαι όταν αργείς,<br />
Και να ξαφνιάζομαι όταν γυρίζεις νωρίτερα,<br />
Και να σου χαρίζω ηλιοτρόπια,<br />
Και να πηγαίνω στο πάρτι σου και να χορεύω ώσπου να πέσω ξερός, <br />
Και νάμαι δυστυχισμένος όταν έχω άδικο,<br />
Και νάμαι ευτυχισμένος όταν με συγχωρείς,<br />
Και να χαζεύω τις φωτογραφίες σου,<br />
Και να παρακαλάω να σ’ ήξερα μια ζωή.<br />
Και ν’ ακούω τη φωνή σου στο αυτί μου,<br />
Και να νοιώθω το δέρμα σου πάνω στο δέρμα μου,<br />
Και να τρομάζω όταν θυμώνεις,<br />
Και τόνα σου μάτι να κοκκινίζει και το άλλο γαλάζιο,<br />
Και να σ’ αγκαλιάζω όταν σε πιάνει αγωνία,<br />
Και να σε κρατάω σφιχτά όταν πονάς,<br />
Και να σε θέλω όταν σε μυρίζω,<br />
Και να σε πληγώνω όταν σε αγγίζω,<br />
Και να κλαψουρίζω όταν είμαι πλάι σου, και να κλαψουρίζω όταν δεν είμαι,<br />
Και να κυλάει το σάλιο μου πάνω στο στήθος σου,<br />
Και να σε πλακώνω και να σε πνίγω τις νύχτες,<br />
Και να ξεπαγιάζω όταν μου παίρνεις τις κουβέρτες, και να ζεσταίνομαι όταν δεν μου τις παίρνεις,<br />
Και να λιώνω όταν χαμογελάς και να διαλύομαι όταν γελάς, <br />
Και να μην καταλαβαίνω όταν λες ότι σε απορρίπτω,<br />
Και ν’ αναρωτιέμαι πως σου πέρασε ποτέ απ’ το νου ότι εγώ θα μπορούσα ποτέ να σε απορρίψω,<br />
Και ν’ αναρωτιέμαι ποια είσαι αλλά να σε δέχομαι έτσι όπως είσαι,<br />
Και να σου λέω για το μαγεμένο δάσος, τον άγγελο του δέντρου, το αγόρι που πέρασε πετώντας τον ωκεανό επειδή σ’ αγαπούσε,<br />
Και να σου γράφω ποιήματα, και να αναρωτιέμαι γιατί δεν με πιστεύεις,<br />
Και να σ’ αγαπάω τόσο βαθιά που να μην μπορώ να το βάλω σε λόγια,<br />
Και να θέλω να σου πάρω ένα γατάκι που θα το ζηλεύω γιατί θα το προσέχεις περισσότερο από μένα,<br />
Και να μη σ’ αφήνω να σηκωθείς απ’ το κρεβάτι όταν πρέπει να φύγεις,<br />
Και να σου αγοράζω δώρα που εσύ δεν τα θέλεις, και πάλι να τα παίρνω πίσω,<br />
Και να σου λέω να παντρευτούμε, και συ να μου λες πάλι όχι,<br />
Αλλά εγώ να στο λέω και να στο ξαναλέω, γιατί όσο κι αν νομίζεις πως δεν το λέω σοβαρά εγώ πάντα σοβαρά το έλεγα, από την πρώτη φορά που στο είπα,<br />
Και να τριγυρίζω στη πόλη και να τη νοιώθω άδειος χωρίς εσένα,<br />
Και να θέλω ότι θέλεις, <br />
Και να νομίζω πως χάνομαι, αλλά να ξέρω πως πλάι σου είμαι ασφαλής, Και να σου μιλάω για ότι χειρότερο έχω μέσα μου,<br />
Και να προσπαθώ να σου δίνω ότι καλύτερο έχω μέσα μου γιατί δεν σου αξίζει τίποτα λιγότερο, Και να σου λέω την αλήθεια αν και κατά βάθος δεν θέλω, Και να προσπαθώ να είμαι ειλικρινής γιατί ξέρω πως το προτιμάς,<br />
Και να νομίζω πως όλα τέλειωσαν, κι ωστόσο να περιμένω άλλα δέκα λεπτά πριν με πετάξεις έξω απ’ ζωή σου,<br />
Και να ξεχνάω ποιος είμαι, Και να κάνουμε έρωτα στις τρεις το πρωί, <br />
Και κάπως με κάποιο τρόπο να σου εκφράζω έστω και λίγο<br />
Τον ακάθεκτο<br />
Τον ακατάλυτο<br />
Τον ακατάσβεστο<br />
Τον μεταρσιωτικό<br />
Τον ψυχαναλυτικό<br />
Τον άνευ όρων τον τα πάντα πληρούντα, τον δίχως τέλος και δίχως αρχή, έρωτά μου για σένα</div>eyewitnesshttp://www.blogger.com/profile/08391177847697160512noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2841447989517793442.post-27816622284683346242012-07-31T22:31:00.001+03:002012-07-31T22:31:23.388+03:00Jersey Girl<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='400' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/xRXhDQXhdXE?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Είχε μία σπουδαία μπάντα, μια από τις πιο όμορφες μπάντες που έγιναν ποτέ, την θρυλική e street band και έγραφε πάντα υπέροχα τραγούδια. Τον αγαπώ πολύ.</div>
<a name='more'></a><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/rYriU4bhW7I?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
</div>eyewitnesshttp://www.blogger.com/profile/08391177847697160512noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2841447989517793442.post-17018381462128016522012-07-29T12:11:00.002+03:002012-07-29T12:11:54.728+03:00Hasta la vista<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='400' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/20baKNd9Pug?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
</div>eyewitnesshttp://www.blogger.com/profile/08391177847697160512noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2841447989517793442.post-88431353042763485832012-07-29T11:24:00.002+03:002012-07-29T11:24:55.895+03:00Once in a lifetime....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4DVkkOpl3ge9kGiQvknudvAxreV1onaXc42MukWAbYqJovP2-EFfgbDVB-KglZj3RK9UUst2YyUj9Y5FOVd6jaZf7RZxVdg9KZLm7opDArmFs3jn87CzjSRK-i92LwGWRvqfKBG7bgu8/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4DVkkOpl3ge9kGiQvknudvAxreV1onaXc42MukWAbYqJovP2-EFfgbDVB-KglZj3RK9UUst2YyUj9Y5FOVd6jaZf7RZxVdg9KZLm7opDArmFs3jn87CzjSRK-i92LwGWRvqfKBG7bgu8/s400/images.jpg" width="400" /></a></div>
Σουσαμένια ψωμάκια με γεύσεις. Η ζωή ήταν απρόβλεπτα όμορφη. Αν το σκεφτείς, αν κάτσεις να το δεις από την καλή του πλευρά, είναι καλοκαίρι Ιούλιος του 2012, ξέρεις, αυτό το καλοκαίρι δεν θα ξανάρθει ποτέ, είναι ένα και μοναδικό στην ιστορία, οπότε κάνε την ζέστη φίλη και μην γκρινιάζεις.<br />
<a name='more'></a> Αδειάζω και γεμίζω τις βαλίτσες και η ψυχή μου τραγουδάει, η καρδιά μου ερωτεύεται τους ανθρώπους, όχι τα μέρη, τα μέρη μένουν τα ίδια. Τα βλέπω εγώ πιο όμορφα γιατί ταξιδεύω με αυτούς που με αγαπούν. <br />
Η Μεσογείων είναι ωραία, η Πανεπιστημίου, η Αθηνάς. Όλα μου αρέσουν. Και οι εξοχές και οι πόλεις. Τα βράδυα ξεπηδάνε εξωτικά πουλιά στο Χολαργό, βουϊζει η πόλη από αυτούς που φύγαν, μακάρι να γυρίσουν, να πάνε όλα καλά για όλους, χαμένοι μαζί θα περπατάμε το χειμώνα πάλι, σε αυτή την γαμημένη πόλη που η καρδιά της χτυπά τόσο δυνατά και τόσο αγαπημένα. Τα πρωϊνά θέλω τον καφέ μου μέτριο, αδημονώ να σε αγκαλιάσω από την αρχή, ή από το τέλος αν θες, εγώ τους ξέρω τους χωρισμούς, τους έχω ζήσει όλους, σε όλους τους δυνατούς συνδιασμούς. Παγωμένο νερό και ιδρώνεις ακόμη. Αλάτι θυμάμαι, πότε θα πάμε στην Πύλο; Πόσο θα με αγαπάς αν σε αφήσω τώρα; Πολύ; Λίγο;<br />
Μην ξεχάσεις. Το ψυγείο θέλει απόψυξη. Χωρίς πλάνο θα χαθούμε στους δρόμους. Πάντα έτσι δεν ήθελες να ζεις; Σε ξέρω τόσο πολύ που θα μετρούσα τα σημαδάκια σου ένα ένα και θα στα περιέγραφα. Ζέστη όμορφη. Μην ξεχάσεις. Είναι μια φορά μόνο στην ιστορία αυτό το καλοκαίρι. Ιούνιος-Αύγουστος 2012. Μην το ξεχάσεις ποτέ.</div>eyewitnesshttp://www.blogger.com/profile/08391177847697160512noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2841447989517793442.post-92202659831222408602012-07-25T17:16:00.001+03:002012-07-25T17:16:39.735+03:00«Κυρία Παπαχρήστου προσοχή στη σβάστικα. Κόβει»<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi29E2JgTFSQxyAkV_5p8AQLjgvXpUrtSpIO5sX8NBkA0ojbUMLDnsWU_jYkzobM0fn15SQZUJtyIDQFpMyy79Gy4afOs7tSPFMe8LH3k5L46UVR6yDzYTY9mGZR-rWX7WcHnQPEUYNrt8/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="299" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi29E2JgTFSQxyAkV_5p8AQLjgvXpUrtSpIO5sX8NBkA0ojbUMLDnsWU_jYkzobM0fn15SQZUJtyIDQFpMyy79Gy4afOs7tSPFMe8LH3k5L46UVR6yDzYTY9mGZR-rWX7WcHnQPEUYNrt8/s400/images.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="-webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #0f0f0f; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 12px/19px Verdana, sans-serif; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 0.4em; orphans: 2; padding: 0px; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
Παλιότερα, προ τουίτερ ή και ίντερνετ, πολύ λίγα μπορούσαμε να μάθουμε για τον ψυχισμό των Ολυμπιονικών μας. Συνήθως γκρεμίζαμε τα τύχη χωρίς δεύτερη κουβέντα και τους θεοποιούσαμε. Αλλά αν το σκεφτείς είναι κι αυτοί άνθρωποι - και η θεοποίηση ήταν δικό μας λάθος κι όχι δικό τους. Τους κάναμε αξιωματικούς, τους δίναμε προπoτζίδικα, μπόνους, δημοσιότητα, αιώνια εκτίμηση. </div>
<a name='more'></a><br />
<div style="-webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #0f0f0f; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 12px/19px Verdana, sans-serif; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 0.4em; orphans: 2; padding: 0px; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
Και πολλοί τα άξιζαν όλα αυτά. Σεμνά παιδιά που έπαιξαν τίμια και που μας χάρισαν χαρά - που ουδέποτε προσπάθησαν να εξαργυρώσουν.Υπήρξαν όμως και οι άλλοι. Σχεδόν ολόκληρη η ομάδα άρσης βαρών (που τόσο τους θεοποιήσαμε) βρέθηκε ντοπαρισμένη. Ο ένας είπε ότι του ρίξαν ντόπα στην πορτοκαλάδα του για να τον ενοχοποιήσουν, ο προπονητής είπε ότι δεν είχε, τάχα ιδέα. </div>
<div style="-webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #0f0f0f; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 12px/19px Verdana, sans-serif; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 0.4em; orphans: 2; padding: 0px; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
Γυναίκες μεταλλάσονταν, γέμιζαν σπυριά, η φωνή τους χόντραινε, αποκτούσαν αντρικά χαρακτηριστικά στο πρόσωπο και στο σώμα. Και κάναμε τα στραβά μάτια - αρκεί να μας φέρναν μετάλλια. </div>
<div style="-webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #0f0f0f; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 12px/19px Verdana, sans-serif; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 0.4em; orphans: 2; padding: 0px; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
Ένας άλλος, απ' το πουθενά κέρδισε τους γρηγορότερους μαύρους του κόσμου, ξαφνικά, και το δεχτήκαμε χαρούμενοι χωρίς να υποψιαστούμε τίποτα. Κι όταν πήγαν να τον πιάσουν ντοπαρισμένο εξαφανίστηκε, ξημερώματα και έστησε με τη Θάνου την πιο ντροπιαστική απάτη - το δήθεν ατύχημα. Κι όμως, μερικές μέρες μετά, όλο το στάδιο φώναζε ρυθμικά το όνομά του, εν τη απουσία του, εξοργισμένο που οι κακοί ξένοι τον είχαν ξεσκεπάσει. </div>
<div style="-webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #0f0f0f; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 12px/19px Verdana, sans-serif; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 0.4em; orphans: 2; padding: 0px; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
Μια βιομηχανία αναβολικών είχε στηθεί: έμποροι, προπονητές, μεσάζοντες. Ακόμα και εκείνη η καλή κοπέλα που κέρδισε στο βάδην το 2004 έδινε κάτι ψεύτικες διευθύνσεις σε κάτι απροσπέλαστα βουνά για να μην την εντοπίσουν και της κάνουν έλεγχο ντόπινγκ. Ο δε Πύρρος Δήμας, απ' τους ελάχιστους της ομάδας άρσης βαρών που δεν στιγματίστηκε για αναβολικά, στιγματίστηκε τελικά ως επικεφαλής του Επικρατείας του Πασόκ, επί Βενιζέλου και τώρα, υποθέτω, είναι βουλευτής. (Στη χειρότερη περίοδο του Πασόκ! Είναι θαραλλέος, αν μη τι άλλο.)</div>
<div style="-webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #0f0f0f; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 12px/19px Verdana, sans-serif; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 0.4em; orphans: 2; padding: 0px; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
Δεν γίνονται αυτά έξω; Μόνο οι δικοί μας Ολυμπιονίκες τα κάνουν αυτά; Όχι βέβαια. Αν ήμουν όμως Φινλανδός θα έγραφα τώρα για τους Φινλανδούς αθλητές.</div>
<div style="-webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #0f0f0f; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 12px/19px Verdana, sans-serif; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 0.4em; orphans: 2; padding: 0px; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
Η χειρότερη δικιά μας πάντως, κατά τη γνώμη μου, είναι εκείνη η ανεκδιήγητη Φανή Χαλκιά που είχε κερδίσει ανέλπιστα και μετά έλεγε κάτι χρυσαυγίτικα του στυλ "Το DNA και το αίμα των Ελλήνων είναι ξεχωριστό, είναι στο αίμα μας η νίκη" και κάτι τέτοια χαζά.</div>
<div style="-webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #0f0f0f; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 12px/19px Verdana, sans-serif; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 0.4em; orphans: 2; padding: 0px; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #0f0f0f; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 12px/19px Verdana, sans-serif; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 0.4em; orphans: 2; padding: 0px; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<a href="http://www.lifo.gr/files/399740" rel="lightbox-31930" style="color: #004676; font-weight: bold; text-decoration: none;" title=""><img alt="" height="439" src="http://www.lifo.gr/uploads/image/399740/Screenshot_11_68.jpg" style="border: 0px currentColor;" width="292" /></a></div>
<div style="-webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #0f0f0f; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 12px/19px Verdana, sans-serif; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 0.4em; orphans: 2; padding: 0px; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<sub>(επειδή η μία ελληνική σημαία δεν είναι ποτέ αρκετή!)</sub></div>
<div style="-webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #0f0f0f; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 12px/19px Verdana, sans-serif; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 0.4em; orphans: 2; padding: 0px; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
Μέχρι που φυσικά ανακαλύφθηκε ότι το μόνο ξεχωριστό στο DNA και στο αίμα της συγκεκριμένης ήταν τα αναβολικά που έπαιρνε! Πόσο ηλίθιες ακούγονται τώρα οι δηλώσεις της για την ανωτερώτητα της Ελληνικής φυλής!</div>
<div style="-webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #0f0f0f; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 12px/19px Verdana, sans-serif; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 0.4em; orphans: 2; padding: 0px; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #0f0f0f; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 12px/19px Verdana, sans-serif; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 0.4em; orphans: 2; padding: 0px; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
[Κ<span>ατά τη διάρκεια των </span>Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων<span> στο Πεκίνο και λίγο πριν τα προκριματικά των 400μ. με εμπόδια, η </span>ΔΟΕ<span> ανακοίνωσε ότι το πρώτο δείγμα της αθλήτριας βρέθηκε θετικό στην απαγορευμένη ουσία </span>μεθυλτριενολόνη<span> (Μ3), σε έλεγχο που διεξήγαγε η </span>WADA<span> στην </span>Ιαπωνία<span>, όπου η εθνική ομάδα του στίβου προετοιμάστηκε για τους Ολυμπιακούς. Η ουσία Μ3 είναι ισχυρό </span>στεροειδές<span> με δράση περίπου εκατό φορές πιο ισχυρή από αυτή της </span>τεστοστερόνης<span> αλλά και μεγάλη </span>τοξικότητα<span>, και είναι η ίδια ουσία που είχε ανιχνευτεί σε άλλους 14 έλληνες αθλητές σε προηγούμενους ελέγχους.</span><sup class="reference" id="cite_ref-0"></sup><span> Η Χαλκιά κατέθεσε την διαπίστευσή της και αναχώρησε από το Πεκίνο το ίδιο βράδυ, δίνοντας πριν συνέντευξη τύπου όπου υποστήριξε την αθωότητά της, δηλώνοντας σοκαρισμένη για το γεγονός.</span><sup class="reference" id="cite_ref-1"></sup><span> Λίγες ημέρες αργότερα, ανακοινώθηκε ότι και το δεύτερο δείγμα της αθλήτριας ήταν θετικό. (Από τη Βικιπαίδεια.)]</span></div>
<div style="-webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #0f0f0f; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 12px/19px Verdana, sans-serif; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 0.4em; orphans: 2; padding: 0px; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #0f0f0f; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 12px/19px Verdana, sans-serif; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 0.4em; orphans: 2; padding: 0px; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span>Τόση εμπιστοσύνη είχε η Χαλκιά στο ελληνικό αίμα και στην αθάνατη ελληνική ψυχή που έπαιρνε στεροειδή 100 φορές ισχυρότερα απ' την τεστοστερόνη!</span></div>
<div style="-webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #0f0f0f; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 12px/19px Verdana, sans-serif; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 0.4em; orphans: 2; padding: 0px; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #0f0f0f; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 12px/19px Verdana, sans-serif; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 0.4em; orphans: 2; padding: 0px; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<br /></div>
<h2 style="-webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; border-bottom-color: black; border-bottom-style: solid; border-bottom-width: 1px; border-top-color: black; border-top-style: solid; border-top-width: 1px; color: #0f0f0f; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: bold 1.25em/19px Georgia, "Times New Roman", Times, serif; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 1.28em; orphans: 2; padding: 0px 0px 0.16em; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span>H Βούλα Παπαχρήστου αγαπά τον Ηλία Κασιδιάρη</span></h2>
<div style="-webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #0f0f0f; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 12px/19px Verdana, sans-serif; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 0.4em; orphans: 2; padding: 0px; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #0f0f0f; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 12px/19px Verdana, sans-serif; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 0.4em; orphans: 2; padding: 0px; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span></span></div>
<div class="imgWrap" style="-webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; clear: both; color: #0f0f0f; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 12px/19px Verdana, sans-serif; letter-spacing: normal; orphans: 2; padding-bottom: 10px; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; width: 470px; word-spacing: 0px;">
<a href="http://www.lifo.gr/uploads/image/399732/Screenshot_8_2.jpg" rel="lightbox[images]" style="color: #004676; font-weight: bold; text-decoration: none;" title=""><img alt="Magnify Image" class="block" height="311" src="http://www.lifo.gr/icache/470/311/1/399732_Screenshot_8_2.jpg" style="border: 0px currentColor; display: block;" title="Magnify Image" width="470" /></a><div class="imgLegend" style="color: #7f7f7f; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 1em; font-style: italic; line-height: 1.4; padding-top: 2px;">
</div>
</div>
<div style="-webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #0f0f0f; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 12px/19px Verdana, sans-serif; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 0.4em; orphans: 2; padding: 0px; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
</div>
<div style="-webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #0f0f0f; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 12px/19px Verdana, sans-serif; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 0.4em; orphans: 2; padding: 0px; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #0f0f0f; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 12px/19px Verdana, sans-serif; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 0.4em; orphans: 2; padding: 0px; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span>Μία νέα αθλήτρια που αναμένεται να μας φέρει μετάλλιο στο τριπλούν είναι η Βουλα Παπαχρηστου. Ο </span>gpap μου έγραψε χτες:Οταν σηκωθειτε να πανηγυρισετε για τους Ελληνες αθλητες και αθλητριες στους Ολυμπιακους Αγωνες σκεφτειτε τι ακριβως χειροκροτατε.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvs8JMoVJ2jgsBvGKfyLYAZTaGXNxEHVrHWb4R6eLaK56BrnVbCV5pocMAE-ACSrTQPnLDJpY1x8JLiTBXm13KZGvsghl1-AHLu4AgMLUXc80msx3Cm8F_A9ZGGnKz9-YCdMQ9NxecF28/s1600/1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="202" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvs8JMoVJ2jgsBvGKfyLYAZTaGXNxEHVrHWb4R6eLaK56BrnVbCV5pocMAE-ACSrTQPnLDJpY1x8JLiTBXm13KZGvsghl1-AHLu4AgMLUXc80msx3Cm8F_A9ZGGnKz9-YCdMQ9NxecF28/s320/1.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTNB0dkegrQzw-IaSQYFTBP6dquJKDKH0OHvVYWdVqajeaJu9ARvSg4G1GmgtWAUbjHb2T4Tkqgl9_jXqOh551SrI3Rhh-9BKuUXoZ66UEevraUDCfQ_Ntfrm7mcGm41HI_6WTvri9KoQ/s1600/2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTNB0dkegrQzw-IaSQYFTBP6dquJKDKH0OHvVYWdVqajeaJu9ARvSg4G1GmgtWAUbjHb2T4Tkqgl9_jXqOh551SrI3Rhh-9BKuUXoZ66UEevraUDCfQ_Ntfrm7mcGm41HI_6WTvri9KoQ/s320/2.jpg" width="312" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRH3EukS7Qv-v1m2vLDxK_vnVs6o5Z2Vl_gRlfuyEpxDwuje34hYfQOIlEB3FPk_JYEDsgtPiRK7UT-MVpoabMF4OioQZGMzaC6yDlGNf5kcbW35_NyjRgkHXzQOxILWF9CXDCQ7vYMPI/s1600/3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="290" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRH3EukS7Qv-v1m2vLDxK_vnVs6o5Z2Vl_gRlfuyEpxDwuje34hYfQOIlEB3FPk_JYEDsgtPiRK7UT-MVpoabMF4OioQZGMzaC6yDlGNf5kcbW35_NyjRgkHXzQOxILWF9CXDCQ7vYMPI/s320/3.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Δεν θα κουνήσω το δάχτυλο, όπως έχουν κάνει τόσοι άλλοι απ' το πρωί. Όλοι μπορούν να έχουν τις πολιτικές τους απόψεις -κι αφού τα ελληνικά δικαστήρια ΑΚΟΜΑ δεν έχουν βγάλει εκτός νόμου τη Χρυσή Αυγή και δυστυχώς την αφήνουν να υπάρχει στη Βουλή μας- είναι δημοκρατικό δικαίωμα κάθε αθλητή να υποστηρίζει ό,τι θέλει. <br /><br />Τα ίδια όμως μ' αυτήν, είμαι σίγουρος, ότι θα πιστεύει και η Φανή Χαλκιά, με την ανωτερότητα της ελληνικής φυλής και το μοναδικό στον κόσμο ελληνικό αίμα και DNA. Τα ίδια με την Παπαχρήστου, τον Κασιδιάρη και όλους τους άλλους. <br /><br />Πιστεύω ότι η Παπαχρήστου πρέπει να αγωνιστεί κανονικά - ασχέτως των (φρικιαστικών, κατ' εμέ) απόψεών της. <br /><br />Αρκεί να μην έχει πάρει ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑΡΙΟ απαγορευμένων ουσιών. Για το δικό της καλό, το καλό που της θέλω. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="http://lifo.gr/">lifo.gr</a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<strong>Συμφωνώ απόλυτα με όλο το κείμενο του Άρη Δημοκίδη σήμερα στη Lifo, εκτός από την τελευταία παράγραφο. Αυτό το κοριτσάκι πρέπει να γυρίσει άμεσα πίσω και να αλλάξει και δουλειά, για το καλό όλων. </strong></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /> </div>
<div style="-webkit-text-size-adjust: auto; -webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #0f0f0f; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 12px/19px Verdana, sans-serif; letter-spacing: normal; margin: 0px 0px 0.4em; orphans: 2; padding: 0px; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<br /></div>
<br class="Apple-interchange-newline" /></div>eyewitnesshttp://www.blogger.com/profile/08391177847697160512noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2841447989517793442.post-35199296544660278592012-07-20T22:05:00.000+03:002012-07-20T22:05:35.952+03:00Πάντα ήμασταν...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhUkv2_tNPOVj1YrGi9zGdoJV0i_JCUzpCcZ7oOlsXlHSQiPgqOa84vWGL9wdFTUfkKojED74IheJiF4zDjK7_1BwQSFS0hZnF8cBuCXweyxgONk6rUwHdWviXDwnOZEfr8mRmdipj9uU/s1600/imagesCABH7YBV.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="301" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhUkv2_tNPOVj1YrGi9zGdoJV0i_JCUzpCcZ7oOlsXlHSQiPgqOa84vWGL9wdFTUfkKojED74IheJiF4zDjK7_1BwQSFS0hZnF8cBuCXweyxgONk6rUwHdWviXDwnOZEfr8mRmdipj9uU/s400/imagesCABH7YBV.jpg" width="400" /></a></div>
Πάντα ήμασταν. Ρατσιστές λέω, πάντα ήμασταν. Λίγο στο χαβαλέ, λίγο ο «αράπης ο ταμταμταμ», λίγο η παντελής έλλειψη πολιτικής συγκρότησης, δε θέλει και πολύ. Θέλει; Και έχει φρικάρει. Ο κόσμος. Ειδικά οι μεγαλύτεροι σε ηλικία που μαθαίνουν τι γίνεται στον κόσμο μόνο από τους ελεεινούς σφουγγοκωλάριους που παρεπιδημούν στην ωραία μας μικρή οθόνη.<a name='more'></a> Παρεπιδημούν. Η Αριστερά. Η νέα φοβία. Ενώ οι «Χάιλ Χίτλερ» έχουν φτάσει στο 7%, η νέα μόδα είναι να φοβόμαστε την Αριστερά, που θα μας φάει τα λεφτάκια μας και θα βιάσει τα παιδάκια μας -αρσενικά και θηλυκά- η Αριστερά δεν κάνει διακρίσεις. <br />
Ο ταγός, ο ηγέτης, ο ποιμένας. Τον χρειαζόμαστε. Τον πιστεύουμε, τον αγαπάμε, μας στεναχωρεί λίγο, του κάνουμε λίγα «ναζάκια» (εκ του «ναζί») και τον ξαναγαπάμε και τον ξαναπιστεύουμε. <br />
Είναι μια κατά βάση ερωτική σχέση μ’ έναν μέθυσο που μας κερατώνει και μας ξυλοφορτώνει αλλά είναι «ο άνθρωπός μας». Το «αίστημα». Κι εκείνους που σκοτώνουμε στη διάρκεια της ζωή μας τους θάβουμε «στο πίσω μέρος του μυαλού μας, εκεί που υπάρχει ένα πορτάκι που βγάζει σ’ ένα μακρύ διάδρομο που οδηγεί σε μια αποθηκούλα. Ενίοτε τους ξεχνάμε και τελείως. Σα να μην υπήρξαν». -Γιατί; -«Δεν ξέρω γιατί, υπάρχει σίγουρα κάποια φροϊδική εξήγηση με γιουνγκιανή προέκταση, για όλα υπάρχει μια φροϊδική εξήγηση με γιουνγκιανή προέκταση, ακόμα και για τις φροϊδικές εξηγήσεις με γιουνγκιανές προεκτάσεις».* <br />
<br />
<strong><span style="color: red;">το εξαιρετικό απόσπασμα με λόγια του Λένου Χρηστίδη στο </span></strong><a href="http://lifo.gr/"><strong><span style="color: red;">lifo.gr</span></strong></a></div>eyewitnesshttp://www.blogger.com/profile/08391177847697160512noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2841447989517793442.post-14534342260404761042012-07-15T19:21:00.001+03:002012-07-15T19:21:49.260+03:00Point Blank<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='400' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/l0DjrXDBJnU?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
</div>eyewitnesshttp://www.blogger.com/profile/08391177847697160512noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2841447989517793442.post-85125750501734896932012-07-15T11:53:00.001+03:002012-07-15T11:53:46.296+03:00Ατλαντικός<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjO31NY2hi3PJBJosUOjkBYVaRWPjfBnolX40pv21sz3ucKurT9MiRQbDaXkS3xxRF2VdCJNIlOMvmWedOKGoZw8LL4U_HE5HxL_WAKdHjpz_M1ctzr_tEDHc73fKcVQvx0I7kNZh-f7r8/s1600/imagesCA19JJ7G.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="299" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjO31NY2hi3PJBJosUOjkBYVaRWPjfBnolX40pv21sz3ucKurT9MiRQbDaXkS3xxRF2VdCJNIlOMvmWedOKGoZw8LL4U_HE5HxL_WAKdHjpz_M1ctzr_tEDHc73fKcVQvx0I7kNZh-f7r8/s400/imagesCA19JJ7G.jpg" width="400" /></a></div>
Φαντάζομαι ήδη την όμορφη Βαρκελώνη που θα πάμε, με τα ωραία κτίρια, την ωραία νύχτα και την υγρασία του Αυγούστου. Μέσα στα μουσεία και στα πολλά ποτά, γιατί το ξέρεις πόσα πολλά θα είναι, φαντάζομαι τον Ατλαντικό, που ποτέ δεν έχω δει, να μυρίζει διαφορετικά από το Αιγαίο, αλλά πάλι λέω θάλασσα είναι και αυτή, πόσο πιο ονειρική μπορεί να μου βγει.<br />
<a name='more'></a> <br />
Το βράδυ, στο Low profile, με ωραίο θλιμμένο Tom Waits και λίγο Nina Simone, αγαπώ ξανά την ζέστη στο Κολωνάκι θυμάμαι τότε που γυρνάγαμε στο Θησείο, πάντα μαζί και πάντα μακρυά, τα μπλε σου μάτια είναι fucking μπλε ρε συ, πόση ώρα μπορεί να σε κοιτάζει κάποιος, χωρίς να ντραπεί, δεν ξέρω, έχεις γυρίσει τόσο πιο πολύ από μένα που θέλω απλά να σε περάσω, να τρέξουμε και να βγω πρώτη, α, να ξέρεις πόσο θα σε κυνηγήσω, δεν θα μου γλιτώσεις βρωμοσκυλάκι μου, θα σε μεθύσω και την πάτησες. Μετά, ξέρεις πόσο ωραία είναι η ζωή μας, παρεούλα, φίλοι με αγάπη, να κάνουμε πάντα τα τρελά μας, να μου λες για την Χρυσή και την Τζο, στην Τζιά και πέρυσι στην Γαύδο, πού σκατά να σε προλάβω, όλες σου τις γκόμενες τις αγαπώ και το ξέρεις, αφού εσύ τις χάιδεψες...<br />
Θα πάω να δω τον Νταλί που δεν τον θες, αλλά μπορείς να περιμένεις στην Rabla del Poblenou, θα πιώ πολλές μαργαρίτες και θα ξημερώσω στο δρόμο που βγάζει στον ωκεανό. Τι ωραία στο Low profile, πάντα ξέρεις τα πιο ωραία μπαρ στην Αθήνα, γιαυτό σε αγαπώ, στην ξύλινη εξέδρα που έφτιαξε ο Νίκος, ωραία ακριβά ουίσκι, δεν τα πίνω αλλά μου αρέσει να τα βλέπω, τι όμορφες είναι όλες οι πόλεις τα ξημερώματα, πόσο πιο πολύ αγαπάς τα σημάδια σου αυτές τις ώρες, πόσο πιο απαλά συγχωρείς τους παλιούς σου που δεν κάθονται κοντά σου, με άνεση, άφεση και κανένα παράπονο. Τελειώσανε τα φιλτράκια και ξεράθηκε ο λαιμός μου, αλλά δεν πειράζει, αφού στο τέλος της μέρας, ξημέρωσε μια όμορφη Κυριακή, με βραχνές φωνές, καλημέρες νυσταγμένες και ξεβαμμένα μάτια με πολύχρωμη σκιά. Ωραία η ζωή, τόσο γλυκιά και ας κάνει αυτή τη θανατερή ζέστη, δεν πειράζει. Νέος κόσμος. Αρχίζει από τώρα. </div>eyewitnesshttp://www.blogger.com/profile/08391177847697160512noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2841447989517793442.post-91142052143213543682012-07-13T06:36:00.000+03:002012-07-13T06:36:33.537+03:00Hypotheses Non Fingo...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDykvmUN8ZyrGhOo0rMe2biFNbI5iCwoXnuxvNDVs0T8fMoT9IBxJplyhefGULc1VYCye6Epz3IH8U3BrGeOPrdVmMruzNK19iB81QT7fuAejJbItanlTQIJux-KtiLr1J-UZgh4AFSCg/s1600/newtonsprincipia_jpg_480_480_0_64000_0_1_0.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDykvmUN8ZyrGhOo0rMe2biFNbI5iCwoXnuxvNDVs0T8fMoT9IBxJplyhefGULc1VYCye6Epz3IH8U3BrGeOPrdVmMruzNK19iB81QT7fuAejJbItanlTQIJux-KtiLr1J-UZgh4AFSCg/s400/newtonsprincipia_jpg_480_480_0_64000_0_1_0.jpg" width="400" /></a></div>
Υπάρχει μια υπέροχη φράση στο Principia του Νεύτωνα, που εμφανίστηκε στην δεύτερη ανανεωμένη έκδοση του 1718, αρκετά περιεκτική για μια επιστήμη αλλά και για μια ζωή, λέω εγώ τώρα. Κοίτα να δεις λίγο το story πίσω από αυτή την όμορφη ορθολογικότητά της, που σημαδεύει μια μαγική εποχή<a name='more'></a> στην αυγή της επανάστασης που άλλαξε τον κόσμο όπως τον ξέρουμε. Αυτή η περίεργη φράση, ήταν σταθμός για μια αλλαγή. Στον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα, εκείνος για την επιστήμη, εσύ δες το λίγο αλληγορικά. Μου αρέσει πολύ για το όλο στο οποίο μπορεί να αναφέρεται και για το πράγμα που μπορώ να φτάσω με το μυαλό μου, με αυτά που θέλω να μπορώ να σκέφτομαι. Γιαυτό αποφάσισα αυτό να είναι το επόμενο τατουάζ μου. Σήμερα κιόλας. Το να μην κάνεις υποθέσεις είναι το πιο σωτήριο πράγμα που μπορεί να σου συμβεί. </div>eyewitnesshttp://www.blogger.com/profile/08391177847697160512noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2841447989517793442.post-23654091358819342862012-07-09T09:01:00.000+03:002012-07-09T09:01:07.751+03:00Διάθλαση Ιουλίου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='400' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/ZBJWzNTrdqI?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
Μετά από την υπέροχη διάθλαση που έχει αυτός ο Ιούλιος, εννοώ το φως του, έλα ξέρεις τώρα τι σου λέω, αυτό το φως, είναι το καλύτερο του χρόνου, είναι ο καλύτερος μήνας του χρόνου, ξεκινά το μεγάλο καλοκαίρι, τέλος του μήνα, το έχω ήδη βαρεθεί και θέλω να με χαιρετήσει. Σε αυτό το φως, κάνω πολλές σκέψεις, γιαυτά που γίνονται και εκείνα που ίσως γίνουν.<br />
<a name='more'></a>Πριν μερικές μέρες, έγινε μια σπουδαία ανακάλυψη. Στην Ελβετία στο ερευνητικό κέντρο του Cern, ανακοινώθηκε πως οι επιστήμονες ανακάλυψαν το μποζόνιο του Higgs. Δεν ξέρω αν μπορείς να καταλάβεις τι ακριβώς σημαίνει αυτό, είναι μια υπέροχη ανακάλυψη που αλλάζει εκ θεμελίων όλα όσα ξέραμε για τον κόσμο. Αν πεις σε έναν επιστήμονα, "σωματίδιο του Θεού", θα γελάσει με νόημα. Η αναφορά στην θρησκεία, δεν τον αφορά, είναι μια ωραία διαφήμιση, που έκανε το πείραμα πιο δημοφιλές. Το περίεργο είναι πως στην Ελλάδα, η μόνη ανακοίνωση που προβλήθηκε για το μποζόνιο του Higgs, ήταν η δήλωση ενός παπά που είπε πως αυτό που ανακαλύφθηκε, "είναι το σωματίδιο του διαβόλου"...Εδώ αλλάζει όλη η σύγχρονη φυσική και εμείς, αντί να εστιάσουμε στην ανακάλυψη, δημοσιεύουμε τις δηλώσεις ενός δογματικού. Μερικές φορές δεν απορώ που δεν μπορούμε να αλλάξουμε τίποτα σε αυτή τη χώρα. Και τα blogs και τα sites μου φαίνονται εξαιρετικά ηλίθια. Δεν είναι παρά μια κακή προέκταση της κακής μας τηλεόρασης.<br />
Άποψη που ενισχύθηκε το σκ, διαβάζοντας το εξαιρετικό Hotdog, που κυκλοφορεί. Διάβασέ το, θα καταλάβεις πώς η διαπλοκή αφορά πια όλες τις πτυχές αυτής της κοινωνίας, θα μάθεις να μην πιστεύεις τίποτα και να προσέχεις πολύ τι και ποιον διαβάζεις. Ωραίος ο Βαξεβάνης, φαίνεται τίμιος δημοσιογράφος, να το πάρεις το περιοδικό και φυσικά το Unfollow, με εξαιρετικά σύντομα και περιεκτικά κειμενάκια, στο πνεύμα των blogs, αφού οι συντάκτες του είναι κυρίως bloggers. <br />
Κατα τα λοιπά, δεν αλλάζουν και πολλά. Απλά όσο πιο καθαρά σκέφτεσαι, τόσο πιο πολύ μαθαίνεις το τι πρέπει να κάνεις, προς τα που να πας και τι να διαλέξεις. Η διάθλαση του φωτός που σου έλεγα βοηθά σε αυτά, αυτό άλλωστε είναι το μαγικό ελληνικό καλοκαίρι. Είναι ευεργετικό ως προς την καθαρότητα των μηνυμάτων του. Τελικά η φύση είναι σοφή. Ελπίζω και σε σένα να φέρεται με την ίδια σοφία.</div>eyewitnesshttp://www.blogger.com/profile/08391177847697160512noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2841447989517793442.post-30227561210551720242012-07-05T15:50:00.000+03:002012-07-05T15:50:04.139+03:00Η νέα, trendy βία....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkN3u7hCQmMlzxEsJAMfCDOIPPL3DbDg3Xl0RK4M3W0FyvkLKcjealMOjYSoyb1OmwZN5kM3yVrTAaKAgMmjNj5L8Ju1GQrNgGWTA2-5UtiB2nak-3i_yGHdqzAy8zVDwVKyrbqDUeEaw/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="299" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkN3u7hCQmMlzxEsJAMfCDOIPPL3DbDg3Xl0RK4M3W0FyvkLKcjealMOjYSoyb1OmwZN5kM3yVrTAaKAgMmjNj5L8Ju1GQrNgGWTA2-5UtiB2nak-3i_yGHdqzAy8zVDwVKyrbqDUeEaw/s400/images.jpg" width="400" /></a></div>
Αυτό που κυρίως με σοκάρει στο βίντεο της Ομόνοιας [όπου οι αστυνομικοί βάζουν δυο νεαρά παιδιά που συνέλαβαν να χαστουκίζουν το ένα το άλλο], είναι εκείνος που καθόταν και τραβούσε το βίντεο. Και μετά το έστειλε στους συναδέλφους του να διασκεδάσουν. Την πώρωση των μπάτσων με τη βία την καταλαβαίνω μέσα από αυτόν, όχι μέσα από εκείνον που χτυπάει με το γκλομπ τους δυο κλέφτες.<br />
<a name='more'></a><br />
Βλέπω πολλά άρρωστα ελληνικά βιντεάκια στο ίντερνετ τον τελευταίο καιρό. Σεξουαλικά, ξυλοδαρμούς, νοσηρές πλάκες, χουλιγκάνικα, ρατσιστικά… Ανέκαθεν ήξερα ότι είμαστε ράτσα βίαιη και βάναυση (μην ξεχνάμε, μεγάλωσα στην αθάνατη ελληνική επαρχία του '60, με όλα τα σκυλιά αμολημένα, δίχως καν τη φενάκη των politically correct), τώρα το βλέπω κιόλας. Τώρα μου το δείχνουν, υπερήφανα, οι ίδιοι οι Ελληνάρες. Καγχάζοντας. Σπάζοντας πλάκα.<br />
Σ’ ένα πορνογραφικό σάιτ τρεις φίλοι στη Θεσσαλονίκη «παίρνουν παρτούζα» μια φίλη τους. Ένας τραβάει με το κινητό. Σχεδόν φτύνει ο ένας τον άλλο. Σχεδόν μισεί ο ένας τον άλλο. Δεν υπάρχει ευχαρίστηση −υπάρχει σαδισμός, ένα παθητικό βούλιαγμα– στα λόγια, στις στάσεις, στην πόζα. Τέσσερα κομμάτια κρέας που χτυπιούνται μεταξύ τους.<br />
Σε άλλο σάιτ, κάποιοι γρονθοκοπούν «έναν μαλάκα». Σ’ ένα σχολείο. Τον στριμώχνουν σε μια αυλή και τον φλομώνουν. «Αδέρφω, μαλάκα, μπάζο κ.λπ.». Ο πιο ψύχραιμος κάθεται παράμερα και τραβάει με το κινητό. Ο ιστορικός του μέλλοντος.<br />
Στα σάιτ των χούλιγκαν, τα βίντεο των ξυλοδαρμών, (που αποβαίνουν και θανατηφόροι) είναι καθαρή σκοποφιλία, απευθύνονται σε ηδονοβλέπτες. Εφαρμοσμένο Fight Club με αθλητικό άλλοθι.<br />
Δεν είναι καινούργια φαινόμενα. Αυτή η κοινωνία έχει χτιστεί πάνω στη βία. Πάνω στη θηριωδία της αγέλης (που μεταμφιέζεται και μετεξελίσσεται σε παρέα, κλίκα, κόμμα κ.λπ.). Ιδίως έχει χτιστεί πάνω στην κατακραυγή των αδυνάτων, το κυνήγι τους, την εξόντωσή τους. Ανέκαθεν, η απαθής, μεθυσμένη, βασιλεμένη πλειοψηφία διασκεδάζει με τους πεσμένους ανθρώπους: τους πιλατεύει με ένα γκλομπ, για να δει πόσο αντέχουν να ζουν. Τους βασανίζει χάριν παιδείας, όπως τα παιδάκια βγάζουν τα φτερά μιας παγιδευμένης μύγας. «Για πλάκα!».<br />
Από μια άποψη είναι καλό που ο πιο πωρωμένος της παρέας, αυτός που έχει χορτάσει βία και βαριέται να συμμετέχει, τραβάει βιντεάκια και τα βάζει στο ίντερνετ. Για να μην ξεχνιόμαστε. Για να νομίζουμε ότι ο κόσμος έχει αλλάξει, επειδή αλλάξαμε την επίπλωση του living room. Δεν ζούμε στην πόλη που ευαγγελιζόμαστε. Η Αθήνα κι ο κόσμος μας είναι ακόμα ένας κόσμος άγριος, απολίτιστος και θηριώδης –μεταμφιεσμένος κάτω από μοντέρνους μανδύες. Μη σας παραπλανά η ελευθεριότητα στο Γκάζι, ορισμένες κατακτήσεις στην Τέχνη, το Κέντρο με την παραπλανητική ευμάρεια. Στρίβεις στη γωνία και οι μπάτσοι παίζουν με τους ανθρώπους όπως η γάτα με το ημιθανές ποντίκι. Η μισαλλοδοξία μαίνεται. Η επιθετική βλακεία, επίσης. Η τηλεόραση θρέφει και συντηρεί τους νέους flatliners. Στα σχολεία εκτρέφονται οι νέοι Ελληνάρες, οι νέοι μπάτσοι, οι νέοι ρατσιστές. Τα νέα, trendy σκατά του ίντερνετ είναι δικό τους έργο, κατά βάση.<br />
Έχω μια φυσική απέχθεια σε τέτοια φαινόμενα. Διότι έχω υποστεί πολύ κυνηγητό και πολλή βία. Δεν κλαίγομαι πια –μεγάλωσα, επιβίωσα. Αλλά το γεγονός ότι μισός αιώνας πέρασε αφότου γεννήθηκα κι ακόμα βλέπω να επαναλαμβάνονται οι άρρωστες χοντροκοπιές της παιδικής μου ηλικίας, με αποκαρδιώνει.<br />
Τι μπορεί να αλλάξει την μπερδεμένη φύση του ανθρώπου; Νόμιζα η Τέχνη. Η καλοσύνη. Το να μάθεις να εξηγείς.<br />
Ας κάνουμε ό,τι μπορούμε.<br />
<br />
sto<a href="http://www.lifo.gr/team/retrolifo/31510">lifo</a><br />
<br />
</div>eyewitnesshttp://www.blogger.com/profile/08391177847697160512noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2841447989517793442.post-90279250587165463192012-07-02T19:44:00.000+03:002012-07-02T19:44:06.364+03:00Ernest Hemingway (2 Ιουλίου 1961)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiHsOGWtsYGJHzfnGK8BhttXm9hQnPtEIr_oHYCcbohRvuGPdW1oDZ4RlXtWSG5JreqP9Ar_wVCUfnlL6gZxZkkIPqzL3ayrI8-UGZI3uv6o61_-n8-w8MLKGOHrKPhtLHYEV_y2A82Ak/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="260" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiHsOGWtsYGJHzfnGK8BhttXm9hQnPtEIr_oHYCcbohRvuGPdW1oDZ4RlXtWSG5JreqP9Ar_wVCUfnlL6gZxZkkIPqzL3ayrI8-UGZI3uv6o61_-n8-w8MLKGOHrKPhtLHYEV_y2A82Ak/s400/images.jpg" width="400" /></a></div>
"Να γράφεις πάντα μεθυσμένος....να διορθώνεις ξεμέθυστος...."όποιος γράφει καμιά φορά, ξέρει καλά τι εννοεί. Να διαλέγεις τον θάνατό σου, έστω και αν αυτός είναι παρέα με ένα πιστόλι στον κρόταφο, αν έχεις ζήσει μια υπέροχη ζωή, όπως αυτή που αξιώθηκε να ζήσει ο Ernest Hemingway.<a name='more'></a>Κοσμοπολίτης, με όλη την έννοια της λέξης στα δύσκολα χρόνια του πρώτου μισού του εικοστού αιώνα, ταξιδευτής και συλλέκτης εμπειριών μέσα από την δημοσιογραφία, ερωτευμένος με τον έρωτα και τη ζωή, τόσο σπουδαίος, τόσο αντιφατικός και τόσο συγκλονιστικός συγγραφέας, πανέμορφος από την νιότη μέχρι τα πρώϊμα γεράματα, που ευτυχώς δεν τον κατέλαβαν, αφού αυτός τα πρόλαβε, τα ακινητοποίησε και πέρασε στο πάνθεον των μεγάλων και ιδιοφυών ανθρώπων.<br />
Τι μοναδική ζωή, από την Αμερική σε όλη την Ευρώπη, στην Κούβα και πίσω στην Αμερική, με αναγνώριση, υστεροφημία και μια σκιά, αυτή της θλίψης, της αυτοκαταστροφής, που συνοδεύει πάντα σπουδαίους ανθρώπους, λες και αυτό είναι πάντα το τίμημα μιας μεγαλοσύνης, το φράγμα του θεού, στο κοφτερό μυαλό των ανθρώπων.<br />
Αυτοκτόνησε, λίγες μέρες πριν τα 62α γεννέθλιά του, σαν σήμερα, 2 Ιουλίου του 1961. Ήταν ο δεύτερος πιο όμορφος γέρος που ξέρω. Και ο "Γέρος και η Θάλασσα", είναι από τα πιο όμορφα βιβλία που διάβασα ποτέ. Να γράφεις πάντα μεθυσμένος. Να διορθώνεις ξεμέθυστος. Είναι μια καλή συμβουλή από έναν καλό άνθρωπο.</div>eyewitnesshttp://www.blogger.com/profile/08391177847697160512noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2841447989517793442.post-77702101548033808972012-07-02T18:33:00.000+03:002012-07-02T18:33:10.687+03:00Βόλτα στο μουσείο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihHhLoXFrWE1m3kFlTZtpb_eRbR54yp-qO_Rfq7P-kaBkaLEJr_GcS1rYMGUBRAe_TDNBfNPMqKu1BUhcZwgibWApUVTwzmNnDxl_1_UMuA0UHGw_qtJghHdUPeA_LEpaC69TkOvkx9gg/s1600/rue_de_l_ouest_100_mec_art_graphic_1972_Ekthesi_sto_Mouseio_Alex_Mulona_15.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="307" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihHhLoXFrWE1m3kFlTZtpb_eRbR54yp-qO_Rfq7P-kaBkaLEJr_GcS1rYMGUBRAe_TDNBfNPMqKu1BUhcZwgibWApUVTwzmNnDxl_1_UMuA0UHGw_qtJghHdUPeA_LEpaC69TkOvkx9gg/s400/rue_de_l_ouest_100_mec_art_graphic_1972_Ekthesi_sto_Mouseio_Alex_Mulona_15.jpg" width="400" /></a></div>
Περπατάς από Ομόνοια για Μουσείο. Περπατώντας τα πας αυτά, δεν τα βλέπεις διαφορετικά. Κάτι εξαθλιωμένοι κυριακάτικα, σου ζητάνε χρήματα. Δεν δίνεις. Σκέφτεσαι τα γνωστά. Δεν έχω, να πας να δουλέψεις και συ, δεν πας να γαμηθείς, ας μην έμπλεκες...Μετά δεν νοιώθες και πολύ καλά αλλά τι να γίνει. That's life, που λένε. <a name='more'></a>Πας για τέχνη, να δεις ένα όμορφο παράξενο μηχάνημα που φέρανε στην πόλη, τον μηχανισμό των Αντικυθήρων. Πολύ σούπερ ο μηχανισμός, αν κάτσεις και σκεφτείς όλα όσα κάνει, καταλαβαίνεις πόσο εξυπνάδα είχαν οι άνθρωποι. Πριν από όλα αυτά τα σπουδαία, πας για καφέ. Χάλια ο καφές στο μουσείο, μην τολμήσεις να πάρεις. Ποτέ. Δεν πίνεται απλά. <br />
Έξω από το μουσείο, κοιμούνται στα παγκάκια. Πολύς κόσμος, πολύ ανάγκη, καθόλου ανοχή. Γιατί να είναι αυτό, πάντα το έξω, τόσο θλιβερό; Κορίτσια πόρνες ξαθνά, γυφτάκια, βουλγαράκια, μικρές, πανέμορφες σακατεμένες. Για λίγα ευρώ, τίγκα το σώμα στα σημάδια. Γαμώ το κέρατό μου και το μουσείο όλο. Κόσμος, ανέμελος, Γιαπωνέζοι χαμογελαστοί. Κοιτούν τα αγάλματα και φωτογραφίζονται. Η ζωή περνάει απέξω. Μόνη με το χέρι απλωμένο και χωρίς χαμόγελα. Σκατά και θλίψη.<br />
Ο μηχανισμός ήταν υπέροχος. Ημερολόγιο, πλανητάριο, όλα μαζί. Μαγεία. Να πας. </div>eyewitnesshttp://www.blogger.com/profile/08391177847697160512noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2841447989517793442.post-66970573648327237132012-07-02T16:50:00.000+03:002012-07-02T16:50:42.158+03:00Βρέθηκε το σωματίδιο του θεού...(Higgs Boson)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwitACtVnPkdlKo3UeHjgEmCW9p0LOu-xO1MpH5QAr2LzsvWZdWw4Gnq4K65Vrjal9r1dgxXZmCEcGPrsPg3lOi0yhXVkn4MiOGCUAYgDYGFL10niHmrozRHnuHu2ebWm6HLeYkRUa22o/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="299" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwitACtVnPkdlKo3UeHjgEmCW9p0LOu-xO1MpH5QAr2LzsvWZdWw4Gnq4K65Vrjal9r1dgxXZmCEcGPrsPg3lOi0yhXVkn4MiOGCUAYgDYGFL10niHmrozRHnuHu2ebWm6HLeYkRUa22o/s400/images.jpg" width="400" /></a></div>
Ένα από τα σπουδαιότερα και πολυδάπανα πειράματα στον κόσμο φαίνεται πως είναι πολύ κοντά στον στόχο του. Οι επιστήμονες του ερευνητικού κέντρου CERN δηλώνουν κατά 99,99% σίγουροι ότι ανακάλυψαν το περιβόητο Σωματίδιο του Θεού (Higgs Boson) και αναμένεται ότι θα το ανακοινώσουν την ερχόμενη Τετάρτη 4 Ιουλίου 2012 σε ειδική συνέντευξη Τύπου, σύμφωνα με τη DailyMail.<a name='more'></a> Σημειώνεται πως στην εκδήλωση είναι προσκεκλημένοι οι σημαντικότεροι θεωρητικοί φυσικοί του κόσμου, ενώ ανάμεσα τους θα παρευρίσκεται και ο Peter Higgs από το Edinburgh University, το όνομα του οποίου έχει δοθεί στο σωματίδιο.<br />
Σύμφωνα με τους ερευνητές στο Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (Large Hadron Collider – LHC), οι πιθανότητες να έχουν βρει το σωματίδιο είναι στο επίπεδο "τέσσερα σίγμα" κάτι που αντιστοιχεί σε ποσοστό 99,99%. Η διοίκηση του CERN ασκεί πιέσεις στις επιστημονικές ομάδες να φτάσουν στο επίπεδο "πέντε σίγμα", το οποίο αντιστοιχεί σε ποσοστό 99,999995%.<br />
Τονίζεται πως το μποζόνιο του Higgs θεωρείται το κλειδί ώστε να κατανοήσουμε τον τρόπο δημιουργίας του Σύμπαντος (Big Bang), με τους επιστήμονες να υποθέτουν ότι ο ρόλος του είναι να προσδίδει μάζα στα άτομα.<br /><br />
Αν η θεωρία των επιστημόνων είναι σωστή, τότε σχηματίζονται μόλις μερικά μποζόνια Higgs για κάθε τρισεκατομμύριο συγκρούσεων στον επιταχυντή (για 1,6 τρις συγκρούσεις περίπου 300 μποζόνια), με απειροελάχιστη διάρκεια ζωής προτού διασπαστούν.<br />.</div>eyewitnesshttp://www.blogger.com/profile/08391177847697160512noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2841447989517793442.post-26853622984487521942012-06-30T19:41:00.000+03:002012-06-30T19:41:16.091+03:00Υπέροχες Παρασκευές...THE DRAGSTER WAVE<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<object class="BLOGGER-youtube-video" classid="clsid:D27CDB6E-AE6D-11cf-96B8-444553540000" codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=6,0,40,0" data-thumbnail-src="http://3.gvt0.com/vi/_z0mnhWq9AM/0.jpg" height="266" width="400"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/_z0mnhWq9AM&fs=1&source=uds" />
<param name="bgcolor" value="#FFFFFF" />
<param name="allowFullScreen" value="true" />
<embed width="400" height="266" src="http://www.youtube.com/v/_z0mnhWq9AM&fs=1&source=uds" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true"></embed></object></div>
Σε δρόμους άδειους, τέρμα η ένταση πρώτα αυτό και μετά αυτό<br />
<a name='more'></a><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/YUPSfeRyG-w?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br /></div>eyewitnesshttp://www.blogger.com/profile/08391177847697160512noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2841447989517793442.post-31455915976534929792012-06-29T15:30:00.000+03:002012-06-29T15:30:14.362+03:00Mια παλιά απάντηση σε φιλική ερώτηση (yes, I do)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='400' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/fgZsuPx2lxs?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
Κοίτα τώρα· επειδή με ρωτάς πού με βλέπω στο κάδρο που κι εσύ νομίζεις ότι είσαι, θα σου πω το εξής: δεν είμαι σχεδόν πουθενά αν δεν είσαι μαζί μου ή, για να στο θέσω -τάχα μου- καλύτερα: ντύνομαι τα ρούχα που σ’ εγκατέλειψαν και μετεωρίζομαι στα οδοφράγματα που λήγουν τα βουβά λόγια. Τα λόγια που κάνουν στάχτη το σαράκι που κρυφογελούσε υπόγεια· για εμάς μιλάω, όχι για όλους.<a name='more'></a>Δεν είναι ο δρόμος «ένας», δεν είναι αυτός που μας ενώνει – έτσι λένε όμως. Μα στα στενά, οι φλέβες της πόλης φουσκώνουν την καρδιά μου· και από εκεί, μέσα στη στοά σου, ερωτική αντήχηση, ακούραστα πυροτεχνήματα. Πριν βγω από δω, θα σε φιλήσω, μου επιτρέπεις; να πάρω λίγο αέρα θέλω, θα ξανάρθω.<br />
Είσαι η πόλη μου, δεν είναι έτσι; Τρώω από χέρια που ταξιδέψαν στο θάνατο και δεν έχω ψυχή να τους πω. Ρωτάω σε ξενοδοχεία που ψιθυρίζουν βράδυ-πρωί, αν ήρθες, αν έμεινες και πότε έφυγες. Μη φύγεις μωρό μου, έχουμε να βάλουμε φωτιές ακόμα. Θα βγει κι ο ήλιος σε λίγο, ν’ ανεβούμε στην ταράτσα και να γυρίσουμε τις κεραίες τους προς την ανατολή, να κατέβουμε στο πεζοδρόμιο και εκεί στο πρώτο παγκάκι που θα βρούμε, να πιούμε ένα κρασί.<br />
Στο νότο λένε οι σκηνές κόβονται απότομα γιατί το μεθύσι περνάει. Μα θα πιούμε και πάλι. Κοίτα τώρα·<br />
<br />
sto <a href="http://csyllas.wordpress.com/">csyllas.wordpress.com</a></div>eyewitnesshttp://www.blogger.com/profile/08391177847697160512noreply@blogger.com0