Τρίτη 10 Απριλίου 2012

Ο γιος των Κράμερ

Οι απορίες μου εξαντλούνται σε χαζά ερωτήματα, πχ. τι απέγινε το πιτσιρίκι που έπαιζε στο Κράμερ εναντίον Κράμερ, γιατί ήταν όμορφο και με κάνει να αναρωτιέμαι. Αυτή την γεμάτη ένταση ζωή, την κακή φάση που θα έλεγαν πολλοί, την χαμένη προσπάθεια που ακούγεται τριγύρω, πρέπει να την συνθέσει κανείς σε εύλογες απορίες.

Δεν έχει να κάνει τίποτα αυτό το Πάσχα, πολύ πιθανόν, δεν είχε να κάνει και κανένα άλλο Πάσχα που πέρασε, αλλά αυτός ο καιρός που δεν λέει να φτιάξει, βοηθάει τώρα, γιατί δεν έχω ετοιμότητα για το έξω. Άρα μπορεί να υπάρχει κανάς θεός, που να το σκέφτηκε, για να μη με ταλαιπωρήσει με ωραίες ηλιόλουστες μερούλες που θα με έκαναν να αναρωτιέμαι για πιο σημαντικά από το πιτσιρίκι των Κράμερ. Εξαντλώ τον ωραίο βασιλικό μου χρόνο σε ανούσιες ερωταπαντήσεις που θέτω σε μένα, τις απαντάω εγώ και μετά χάνομαι στην μουσική μιας συναυλίας που΄τύχαμε και πραγματικά το πιστεύω ότι τύχαμε, δεν εξηγώ πια αλλιώς την αδυναμία , την τόση ευκολία και την αποφυγή. Υπήρχε κάποτε ένα τραγούδι που ένιωσα για σένα, αλλά τώρα δεν ακούγεται πια, δεν έχει καμιά ουσία.

Πλάνη. Η μεγαλύτερη πλάνη είναι η αναβολή. Στο μεσοδιάστημα της αστοζωής και αστροζωής μου, υπήρξαν λαμπρά κενά, με δρόμους που κάλυπταν αθλητές από την Αφρική, την κάλυπταν τα βράδυα που είδα πολύ τηλεόραση σκεπτόμενη και υποκρίθηκα τον ύπνο, γιατί είμαι διπλός άνθρωπος, παγωμένος, χωρίς περιστροφές.

Μετά τον γιο των Κράμερ, η επόμενη ερώτηση θα μπορούσε να αφορά την ουσία των ερώτων που δεν ήταν αλλά δεν θα το παλέψω. Θα φτιάξει ο γαμώκαιρος, θα πάω διακοπές. Θα ασχοληθώ με άλλα, πιο απλά. Ο γιος των Κράμερ, το πάσχα που εύχομαι να περάσει και οι λευκές καταιγίδες, θα φύγουν γρήγορα. Στο μέλλον θα βλέπω μόνο όνειρα.
Δες και αυτό...

Βιομηχανικό παιδί...

Βιομηχανικό παιδί...
Νομίζω είμαι βιομηχανικό παιδί εγκλωβισμένο σε κήπους με ξεριζωμένους λωτούς, αγριολεμονιές και τριαντάφυλλα που αρνούνται να μεγαλώσουν. Υπάρχουν τέτοια, τριαντάφυλλα νάνοι.

Nueva Cosmo

Nueva Cosmo
Δεν είχες αλλάξει. Είχες απλά πάει σε άλλο τόπο. Σαν να αγνοούσες γύρω σου το ρουν της πόλης, τη φασαρία, εσύ ο πάντα άνθρωπος της εξοχής, που δεν την άντεχες καν, ούτε για μια ζωή, ούτε για μια στιγμή. Και κάπνιζες

Για τον Φ.Κάφκα (1883-1924)

Για τον Φ.Κάφκα (1883-1924)
Υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στην κανονικότητα και το παράλογο του κόσμου, πολύ λεπτή και άκρως επικίνδυνη, να την δεις, να την κατανοήσεις και τελικά να την περάσεις χωρίς να σε καταπιεί στο χάος της.

Μικρή ιστορία Κυριακής

Μικρή ιστορία Κυριακής
Τα πιο ωραία μπαρ του κόσμου, είναι αυτά που δεν πήγα ακόμη. Δεν ξέρω πόση νεότητα πρέπει να ξοδευτεί ακόμη σε ωραίες, ξύλινες, στοργικές μπάρες, με λευκά ποτά και μαύρες μπύρες από την Ιρλανδία,

Βγες μ΄ένα κορίτσι που δεν διαβάζει...

Βγες μ΄ένα κορίτσι που δεν διαβάζει...
Βγες ραντεβού με ένα κορίτσι που δεν διαβάζει. Ανακάλυψε την στη μελαγχολική ζοφερότητα ενός μπαρ του συρμού, ή στο καπνισμένο, ιδρωμένο και αλκοολούχο χώρο ενός club

"Μην προσπαθείς"

"Μην προσπαθείς"
Ο Τσαρλς Μπουκόφσκι, πέθανε στις 9 Μαρτίου του 1994 από Λευχαιμία στην Αμερική, μια χώρα που ποτέ δεν αγάπησε, γιατί και αυτή ποτέ δεν τον αγάπησε.

Ο γιος των Κράμερ

Ο γιος των Κράμερ
Οι απορίες μου εξαντλούνται σε χαζά ερωτήματα, πχ. τι απέγινε το πιτσιρίκι που έπαιζε στο Κράμερ εναντίον Κράμερ, γιατί ήταν όμορφο και με κάνει να αναρωτιέμαι.

Karl Marx (μικρή αναφορά για μια επέτειο)

Karl Marx (μικρή αναφορά για μια επέτειο)
Η διαλεκτική του Χέγκελ, που τόσο τον γοήτευσε στα νεανικά του χρόνια, στάθηκε η αφορμή για την ιστορικά διαρκώς αναθεωρήσιμη φιλοσοφία του, αυτός ο οποίος πρώτος απέρριψε

Το καλύτερο app που βρήκα

Το καλύτερο app που βρήκα
Το καλύτερο μακράν I-phone app, που έχω ανακαλύψει είναι το Urban Dictionary γιατί εκτός από το ότι είναι πολύ αστείο και με μοναδικούς ορισμούς, μαθαίνεις απίστευτη slag

What Art Would You Like To See Before You Die?

What Art Would You Like To See Before You Die?
Μπορεί η τελευταία επιθυμία να είναι και η σημαντικότερη στην ζωή ενός ανθρώπου, αν και προσωπικά πιστεύω ότι η επιθυμία που εκπληρώνεται πριν το τέλος, είναι η λιγότερο ικανή να προσφέρει ευτυχία.

Casablanca...

Casablanca...
Έβαλα ταινία. Καζαμπλάνκα. Μυθική με ατελείωτους σακατεμένους έρωτες. Θα την κοίταζα αλλά χθες, ήταν μια μεγάλη νύχτα που άκουσα πολλά πουλιά. Κάποτε ξύπναγα χαράματα
Από το Blogger.

Δημοφιλείς αναρτήσεις