Κυριακή 3 Ιουνίου 2012

Για τον Φ.Κάφκα (1883-1924)

Υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στην κανονικότητα και το παράλογο του κόσμου, πολύ λεπτή και άκρως επικίνδυνη, να την δεις, να την κατανοήσεις και τελικά να την περάσεις χωρίς να σε καταπιεί στο χάος της. Μερικοί αγαπημένοι μου ήρωες, δεν καταφέρνουν απλά να μην την αγνοούν, απλά να μην τους τραβά η δίνη της, αλλά κυρίως καταφέρνουν να μιλούν γι αυτήν,με έναν τρόπο τόσο πικρό και μαζί τόσο ακριβή, που δεν μπορείς παρά να παραδεχθείς, πως το "από μία άποψη το καλό είναι άβολο..."
Αν μπορούσα να πετάξω στην μοναδική ιστορία που με εκπλήσσει και να μείνω για πάντα φυλακισμένη σε αυτή, θα διάλεγα την ιστορία όχι της Αλίκης στην Χώρα των Θαυμάτων, αλλά την ιστορία της Δίκης. Άλλωστε για κάποιον που κατανοεί την βαθύτερη ουσία αυτών των αφηγήσεων, πρόκειται για το ίδιο παράλογο σύμπαν. Από την πλευρά της παιδικότητας και από την πλευρά της ενηλικίωσης. Νομίζω πολύ σπάνια στην ιστορία της λογοτεχνίας, ένας όρος συνδεδεμένος με ένα ανθρώπινο όνομα, κατάληξε να σημαίνει κάτι τόσο ουσιαστικό για μια κατάσταση πραγμάτων. Όπως θα λέγαμε αριστοτελική φυσική, πλατωνική ιδέα ή μπεκετιανό παράλογο, λέμε καφκικό σύμπαν. Και το όνομα, χάνει την ονομαστική του ιδιότητα  και αποκτά μια προσομοίωση με την ασφυκτική λειτουργία του κράτους και των θεσμών, με το τέρας της γραφειοκρατίας και την μόνιμη απειλή που κινείται πάνω σου, κρέμεται σαν θηλιά και σε περιμένει, χωρίς να ξέρεις τους λόγους, τις αιτίες και τον σκοπό των πράξεών σου. Ποτέ ξανά, ένα έργο συγγραφής, δεν μπόρεσε  να μου μεταφέρει αυτήν την αναίτια αγωνία, τον τρόμο και το άγνωστο των προθέσεων ενός άγνωστου εχθρού, όσο η Δίκη του Φραντς Κάφκα. Ίσως να έφτασε κοντά, το 1984, του Τζ.Όργουελ, αλλά εκεί, ο εχθρός, αν και ντυμένος το ρούχο του μεγάλου αδελφού, ήταν προσωποποιημένος. Η μεταφυσική τελικά αγωνία του έργου του Κάφκα, κορυφώνεται στην Μεταμόρφωση και τον Πύργο αλλά λίγα έργα είναι τόσο πάντα στο διηνεκές επίκαιρα όσο η Δική.
Είχα πει, πως για τον Κάφκα έχω  μια εικόνα που τον θέλει να περνά στην Πράγα, μαζί με τον Μπέκετ στην ομίχλη. Αλλά ο Κάφκα δεν είχε πολλούς φίλους. Στην ουσία, απεχθάνονταν την ανθρώπινη συντροφιά, αλλά αυτό ήταν και το τίμημα μιας μεγαλοφυΐας. Δεν μπορείς να διανοείσαι τόσο την ύπαρξη και να μην είσαι μόνος. Δεν γίνεται, δεν είναι πρακτικό...

Πέθανε σαν σήμερα το 1924. Ήταν μόνο 41 ετών.
Δες και αυτό...

Βιομηχανικό παιδί...

Βιομηχανικό παιδί...
Νομίζω είμαι βιομηχανικό παιδί εγκλωβισμένο σε κήπους με ξεριζωμένους λωτούς, αγριολεμονιές και τριαντάφυλλα που αρνούνται να μεγαλώσουν. Υπάρχουν τέτοια, τριαντάφυλλα νάνοι.

Nueva Cosmo

Nueva Cosmo
Δεν είχες αλλάξει. Είχες απλά πάει σε άλλο τόπο. Σαν να αγνοούσες γύρω σου το ρουν της πόλης, τη φασαρία, εσύ ο πάντα άνθρωπος της εξοχής, που δεν την άντεχες καν, ούτε για μια ζωή, ούτε για μια στιγμή. Και κάπνιζες

Για τον Φ.Κάφκα (1883-1924)

Για τον Φ.Κάφκα (1883-1924)
Υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στην κανονικότητα και το παράλογο του κόσμου, πολύ λεπτή και άκρως επικίνδυνη, να την δεις, να την κατανοήσεις και τελικά να την περάσεις χωρίς να σε καταπιεί στο χάος της.

Μικρή ιστορία Κυριακής

Μικρή ιστορία Κυριακής
Τα πιο ωραία μπαρ του κόσμου, είναι αυτά που δεν πήγα ακόμη. Δεν ξέρω πόση νεότητα πρέπει να ξοδευτεί ακόμη σε ωραίες, ξύλινες, στοργικές μπάρες, με λευκά ποτά και μαύρες μπύρες από την Ιρλανδία,

Βγες μ΄ένα κορίτσι που δεν διαβάζει...

Βγες μ΄ένα κορίτσι που δεν διαβάζει...
Βγες ραντεβού με ένα κορίτσι που δεν διαβάζει. Ανακάλυψε την στη μελαγχολική ζοφερότητα ενός μπαρ του συρμού, ή στο καπνισμένο, ιδρωμένο και αλκοολούχο χώρο ενός club

"Μην προσπαθείς"

"Μην προσπαθείς"
Ο Τσαρλς Μπουκόφσκι, πέθανε στις 9 Μαρτίου του 1994 από Λευχαιμία στην Αμερική, μια χώρα που ποτέ δεν αγάπησε, γιατί και αυτή ποτέ δεν τον αγάπησε.

Ο γιος των Κράμερ

Ο γιος των Κράμερ
Οι απορίες μου εξαντλούνται σε χαζά ερωτήματα, πχ. τι απέγινε το πιτσιρίκι που έπαιζε στο Κράμερ εναντίον Κράμερ, γιατί ήταν όμορφο και με κάνει να αναρωτιέμαι.

Karl Marx (μικρή αναφορά για μια επέτειο)

Karl Marx (μικρή αναφορά για μια επέτειο)
Η διαλεκτική του Χέγκελ, που τόσο τον γοήτευσε στα νεανικά του χρόνια, στάθηκε η αφορμή για την ιστορικά διαρκώς αναθεωρήσιμη φιλοσοφία του, αυτός ο οποίος πρώτος απέρριψε

Το καλύτερο app που βρήκα

Το καλύτερο app που βρήκα
Το καλύτερο μακράν I-phone app, που έχω ανακαλύψει είναι το Urban Dictionary γιατί εκτός από το ότι είναι πολύ αστείο και με μοναδικούς ορισμούς, μαθαίνεις απίστευτη slag

What Art Would You Like To See Before You Die?

What Art Would You Like To See Before You Die?
Μπορεί η τελευταία επιθυμία να είναι και η σημαντικότερη στην ζωή ενός ανθρώπου, αν και προσωπικά πιστεύω ότι η επιθυμία που εκπληρώνεται πριν το τέλος, είναι η λιγότερο ικανή να προσφέρει ευτυχία.

Casablanca...

Casablanca...
Έβαλα ταινία. Καζαμπλάνκα. Μυθική με ατελείωτους σακατεμένους έρωτες. Θα την κοίταζα αλλά χθες, ήταν μια μεγάλη νύχτα που άκουσα πολλά πουλιά. Κάποτε ξύπναγα χαράματα
Από το Blogger.

Δημοφιλείς αναρτήσεις