Κυριακή 20 Μαΐου 2012

Μικρή ιστορία Κυριακής

Τα πιο ωραία μπαρ του κόσμου, είναι αυτά που δεν πήγα ακόμη. Δεν ξέρω πόση νεότητα πρέπει να ξοδευτεί ακόμη σε ωραίες, ξύλινες, στοργικές μπάρες, με λευκά ποτά και μαύρες μπύρες από την Ιρλανδία, με ανθρώπους που έρχονται και φεύγουν πάντα χαμογελώντας, αυτό το χαμόγελο που δεν σκοτώνει, αλλά ανασταίνει τις μικρές χαραμάδες που έχουν ακόμη μείνει ορθάνοιχτες μέσα στο μυαλό μου.

Φαντάζομαι τις βόρειες χώρες και αυτά τα μπαρ, με γυναίκες όμορφες και άντρες ψηλούς, που αγαπούν να φαντάζονται ευτυχίες, θέλει πολύ αισιοδοξία να φαντάζεσαι την ευτυχία, αν μη τι άλλο σημαίνει πως την συνάντησες κάποτε και μετά εκείνη σου γύρισε την βελουδένια της πλάτη. Αλλά στα όμορφα μπαρ που ακόμη δεν έχω πάει, νομίζω πως αυτή η υπέροχη κυρία, είναι μέσα, στα ποτά όλων των ανθρώπων, που γελούν από τη μέθη, σκέφτονται ίσως κάποιον που θα ήθελαν να κάθεται κοντά τους και όχι απλά δίπλα τους, στα κορίτσια που πάντα πάνε μαζί στην τουαλέτα και στα άδεια σκαμπώ, αυτών που έφυγαν, να βρουν στον ύπνο τους την συνέχεια της φαντασίας της αγάπης.
Πολύ κοντά στις πόρτες που ανοίγουν, υπάρχουν κλειστά παράθυρα, πάντα πρέπει να προσέχεις τις χαραμάδες που κλείνουν και να μην σε ξεγελά ο ήλιος που αγαπά το ξεραμένο σου δέρμα. Σε αυτά τα μπαρ θέλω να πάω, να πιώ, να κάτσω να κοιτάξω, όλα αυτά τα τριγύρω, να μην έχω κανένα σπίτι να γυρίσω, να αγαπάω κάποιον και να μου γελάει το πρωί, να τον έχω κατά νου όταν νυχτώνει και να ξέρω πως θέλει να μου χαϊδέψει το κεφάλι, και ας μη το κάνει. Αρκεί να το ξέρω, άστον να το παίζει σκληρός.
Όλα αυτά τα σκέφτομαι στην υπέροχη πόλη μου που αγαπώ, να την περπατάω, να την μυρίζω, τόσο στα προάστια, όσο και στο κέντρο της, μεγάλη αγάπη που βασιλεύει στον μικρό μου κόσμο, σπουδαίες ιστορίες, μικρών όμορφων φίλων μου. Και θέλω να πιω σε όλα τα μικρά και μεγάλα μπαρ, σε όλα τα τραπέζια με αυτούς που όταν αγαπούν, απλώνουν τα χέρια τους σε μένα, τα βράδυα μεθυσμένοι με σηκώνουν στον αέρα σαν παιδί και όλο είναι τόσο μαγικό, τόσο μυρίζει όμορφα, πάμε σπίτι και γελάμε ακόμη με τα καμώματά μας, λέμε χαζά, κοιμόμαστε γυμνοί, χωρίς ντροπές. Το πρωί πλένουμε τα δόντια μας και φιλιόμαστε με οδοντόκρεμες αλλά ακόμη και αν έχουμε πονοκέφαλο δεν μας νοιάζει, ήταν ωραία χθες και κρατάει η ομορφιά πιο πολύ απο την ασχήμια, γιατί μερικοί δεν το βλέπουν αυτό;
Στο βάθος πάντα αυτός ο στίχος φωτισμένος

«Ζήσαμε πάντοτε άλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει,ερχόμαστε για λίγο.»
Δες και αυτό...

Βιομηχανικό παιδί...

Βιομηχανικό παιδί...
Νομίζω είμαι βιομηχανικό παιδί εγκλωβισμένο σε κήπους με ξεριζωμένους λωτούς, αγριολεμονιές και τριαντάφυλλα που αρνούνται να μεγαλώσουν. Υπάρχουν τέτοια, τριαντάφυλλα νάνοι.

Nueva Cosmo

Nueva Cosmo
Δεν είχες αλλάξει. Είχες απλά πάει σε άλλο τόπο. Σαν να αγνοούσες γύρω σου το ρουν της πόλης, τη φασαρία, εσύ ο πάντα άνθρωπος της εξοχής, που δεν την άντεχες καν, ούτε για μια ζωή, ούτε για μια στιγμή. Και κάπνιζες

Για τον Φ.Κάφκα (1883-1924)

Για τον Φ.Κάφκα (1883-1924)
Υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στην κανονικότητα και το παράλογο του κόσμου, πολύ λεπτή και άκρως επικίνδυνη, να την δεις, να την κατανοήσεις και τελικά να την περάσεις χωρίς να σε καταπιεί στο χάος της.

Μικρή ιστορία Κυριακής

Μικρή ιστορία Κυριακής
Τα πιο ωραία μπαρ του κόσμου, είναι αυτά που δεν πήγα ακόμη. Δεν ξέρω πόση νεότητα πρέπει να ξοδευτεί ακόμη σε ωραίες, ξύλινες, στοργικές μπάρες, με λευκά ποτά και μαύρες μπύρες από την Ιρλανδία,

Βγες μ΄ένα κορίτσι που δεν διαβάζει...

Βγες μ΄ένα κορίτσι που δεν διαβάζει...
Βγες ραντεβού με ένα κορίτσι που δεν διαβάζει. Ανακάλυψε την στη μελαγχολική ζοφερότητα ενός μπαρ του συρμού, ή στο καπνισμένο, ιδρωμένο και αλκοολούχο χώρο ενός club

"Μην προσπαθείς"

"Μην προσπαθείς"
Ο Τσαρλς Μπουκόφσκι, πέθανε στις 9 Μαρτίου του 1994 από Λευχαιμία στην Αμερική, μια χώρα που ποτέ δεν αγάπησε, γιατί και αυτή ποτέ δεν τον αγάπησε.

Ο γιος των Κράμερ

Ο γιος των Κράμερ
Οι απορίες μου εξαντλούνται σε χαζά ερωτήματα, πχ. τι απέγινε το πιτσιρίκι που έπαιζε στο Κράμερ εναντίον Κράμερ, γιατί ήταν όμορφο και με κάνει να αναρωτιέμαι.

Karl Marx (μικρή αναφορά για μια επέτειο)

Karl Marx (μικρή αναφορά για μια επέτειο)
Η διαλεκτική του Χέγκελ, που τόσο τον γοήτευσε στα νεανικά του χρόνια, στάθηκε η αφορμή για την ιστορικά διαρκώς αναθεωρήσιμη φιλοσοφία του, αυτός ο οποίος πρώτος απέρριψε

Το καλύτερο app που βρήκα

Το καλύτερο app που βρήκα
Το καλύτερο μακράν I-phone app, που έχω ανακαλύψει είναι το Urban Dictionary γιατί εκτός από το ότι είναι πολύ αστείο και με μοναδικούς ορισμούς, μαθαίνεις απίστευτη slag

What Art Would You Like To See Before You Die?

What Art Would You Like To See Before You Die?
Μπορεί η τελευταία επιθυμία να είναι και η σημαντικότερη στην ζωή ενός ανθρώπου, αν και προσωπικά πιστεύω ότι η επιθυμία που εκπληρώνεται πριν το τέλος, είναι η λιγότερο ικανή να προσφέρει ευτυχία.

Casablanca...

Casablanca...
Έβαλα ταινία. Καζαμπλάνκα. Μυθική με ατελείωτους σακατεμένους έρωτες. Θα την κοίταζα αλλά χθες, ήταν μια μεγάλη νύχτα που άκουσα πολλά πουλιά. Κάποτε ξύπναγα χαράματα
Από το Blogger.

Δημοφιλείς αναρτήσεις